Yan na, bi divêka wehyekê di warê bûyîna kifşe da nin e ku, ji bingehê dûr bibe, derd tiştek e û huwîde tiştekê din e.
Êdî, ev cûre gotinêd Pêxember -xweşî û geşî lê- ji huwîdeya veşartinê da pêşda tê. Hem ji vê razê da ye ku, li merivên wekî Mehdî û Sufyanî ku di çaxa dawîn da têniyan, pir çax berê, ta di dema peykan da li wana payîne, hêviya gihêştina wan kirine, heta hinek ên rewşendilan gotine: “Ewana borîne”. Êdî, eva jî, wekî rabûna cîhanê yê huwîdeyê Xwedê dixwaze ku, çaxa wan xuya nebe. Lewra her dem, her çax, ji divêka Mehdîyî ya ku ji sitûrandina hêza veşarkî ra bibe binger û ji bêhêvîtiyê da riha bike, xwazdar e. Di vê divêkê da parekê her çaxî, gerek e hebe. Hem ji bo ku di nava gêjaniyê da li pey kotiyan neçe û di bê perwayiyê da dêzgîna nefsê bernede, gerek e ji merivên bêtirî ku ba li serê munafiqiyê va derbaz dibinan da her çax bireve û bitirse. Eger hatiba kifşekirinê, hoyda rêberandina giştanî winda dibû.
Niha raz û dijberiyê hedîsên di warê merivên wekî Mehdî da ev e ku: Merivên ku hedîsan vexistineiyan, di divêka hedîsê, livexistin û gotinên xwe weranîne. Bi nimûneyê va: Payîtext, di wî çaxî da li Şamê, yan li Medîneyê da bûye, ji wê yekê da bûyîkên Mehdî, ya yê Sufyaniyê, di ciyên wekî Besra û Kûfa û Şamê yên li dora payîtextê da yê hoşiyane, were vexistine. Hem jî, hunerên mezin yê qeratûyê veşarkiyê wan meriva, yan ê civata ku ewana wê ya di nimûneyê yê di qeratûyê wan merivan da hoşiyane, were vexistine ku, çaxa ewan merivên tîşikdar derdikevin, hemî şênî yê wana binasin, rewşekê were daniyê. Tewş ev e ku, me gotibû: Ev cîhana, berga rencanê ye. Ji hiş ra derî tê vekirinê, lê daxwaza wî ji destê wî da nayê standinê. Wekî were ye, ewan meriva, hetta ew Decal bêtir jî, dema ku derdikeve, pirrê wan, hetta ew bi xwe jî, di serî da Decalbûyîna xwe nizane, Belkî bi tûjnêrîna roniya baweriyê va ewan merivên dema dawîniyê tên nasînî.
Di warê Decalî ji nîşanêd rabûnê da di hedîsa hêja da tê hildanê ku, “Roja wê ya yekê, salek e. Roja wê ya diduya mehek e. Roja wê ya sisiya hefteyek e. Roja wê ya çara wekî rojên mayî ye. Dema ku derdikeve, cîhan dibihîze. Di çil rojî da li cîhanê digere.” Merivên bê nîvandin, ji vê gotinê ra nebûyî gotine -dûr be- ba li korandin û pirmuşandina wê va çûne.
