Tewş ev e ku, poydeya parêztina takêşiya herdu cîhana û her weqt mayîna di navbera tirs û hêviyê da yê dixwaze ku; her gavê, hem mirin, hem jîn, çak be. Di vê tewşê da bîst sal jînekê nekifşeyî di awakî nekifşe da yê ji hizar sal jiyanekê kifşeyî çêtir e.
Êdî, rabûna cîhanê jî, çaxa mirina vê cîhana ku merivê mezintir e yî ye. Eger çaxa wê kifşe bibûya, hemî çaxên pêşîn û navîn, ewên di gêjaniya bê berge da noq bibûyana û ew ê di çaxên dawîn, di tirsê da bimana. Meriv, çawan bi jîna xweganiya xwe va û bi mayîna xanî û gundê xwe va pêwîstedar e, wisan jî, bi jiyana komanî û cûrevanî va û bi jîna giloka zemînî û cîhanê va peywendedar e. Quran
اِقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ
dibêje, rabûna saetê (saeta rabûnê) nêzîk e ferman dike. Ji hezar û ev hind salê şûn da nehatina wê, ji nêzîkiya wê ra ziyan nade. Lewra rabûna saetê, pêla mirina cîhanê ye. Li gorî jîna cîhanê da hezar, yan du hezar sal, mînanê rojekê, diduya, yan mînanê demkutekê, diduya li gorî salekê ye. Saeta rabûnê, sade dema mirina merivatiyê nin e ku li gorî jîna wê bê jimarê û dûr bixwuyê.
Êdî, ji bo viya ye ku, Xwedayê Huwîdedarê bêberge, rabûna cîhanê ji “pênc veşarîkan” di zanîna xwe da vedişêre.
Êdî, ji vê raza veşartinêdaye ku, her çax, hetta çaxa bextiyariyê ya bingehbîn jî, tim ji rabûna cîhanê tirsiyane, hetta hinek ê wan, “nîşanêd wê heman heman derketine” gotine.
Êdî, merivên bênîvandinê yên ku vê bingehê nizaninan dibêjin ku: Hevalên Pêxember ên dilhişyar ê çavtûjin ku vexistina cîhana dinê xwendineyê, ji bo çi, hoşîkên wan, mînanê ku hezaran sala ji bingehê dûrketine, bingehekê ku ew ê di dema pêşîna cîhanê da piştî hezar û çar sed salî da wirreyêyî, di çaxa xwe da nêzîk guman kirine?
Berpirs: Lewra, hevalên Pêxember ji rêjeya hevaltiya Pêxember da ji her kesî pirtir, xaniyê dinê yê hoşiyane, pûçaniya vê cîhanê zanîne, huwîdeyê Xwedê yê di veşartina çaxa rabûna cîhanê zanîne, mînanê pêla mirina xweganiyê, li hemberî pêla mirina cîhanê da jî, tim tewşekê payanî girtine, ji cîhana xwe ya dawîn ra ji dil xebitîne. Pêxemberê baştirîn ku gotiye: “Rabûna cîhanê bipayin, li hêviyê bimînin”, tim zivirandina wê, rêberandinekê Pêxemberî ye ku ji vê huwîdeyê da pêşda hatiye.
