Lewra tu, zelal û sade yî, rastarast li wê dinêrî, ji bo wê yekê ra te zaniye ku, ê di xuyagahan da dixuyê û di ayînan da tê dîtiniyê, roj nin e, belkî cûrekî ayîsanêd wê ne û celebekî vajîkên wê yê rengdar in. Çendan ewan vajîkana, bernavêd wê ne; lê hemî hunerên çagirtiya wê rava nadin.
Êdî, di nimûna tevlihevî vê bingehê da û ha bi sê rêyên cûre cûre va bal balatiyê va çûyînê û di başiyên wan balatiyan da û di vexistinêd cêrga dîtinê da cihê cihê ne. Lê di çirîkê da û di bawerkirina rastiyê û di rastandina bingehê da hevwariyê dikin. Êdî, çawan merivekî şevî yê ku tu carî roj nedîtiye, sade siyekê hîvê yê di ayîna xwe da dibîne, tava çagerîn û kaşgira bêtira ariziyê rojê nikare têxîne hişê xwe, belkî bal dîtiyan va disipêre, bi gotina wan digire. Were jî, ê ku bi cîgirtina Ehmedanî va ba li cêrga bala ya navên wekî Karînkar û Jiyankar va negihiştiyeyê, roja komandina mezintir û roja rabûna mezin yê bi awayê sipartiniyê va hildide, “pirseke hişane nin e” dibêje. Lewra bingeha roja komandin û rabûyîniyê, xuyagaha navê mezintir û cêrga mezintir a hinek navan e. Nêrîna kî, bal wê derê va dernekeve, ji sipartinê ra neçar e. Hoşîna kî bal wêrê va bikeve, roja komandin û rabûnê, di cêrga şev û rojê û zivistan û biharê da hêsa dibîne û bicîbûna dil va hildide.
Êdî, ji vê razê da ye ku, Quran, roja komandin û rabûnê, di cêrga mezintir da û bi vexistina balatir va dibêje û Pêxemberê me (x.g.l) yê xuyagaha navê mezintir dide xwendinê û pêxemberên berê jî, bi xwastina huwîdeya ravadayînî va ji şêniyên xwe ra bi awakî sade û di tewşekî destpêkane da roja komandinê, di cêrgekî mezintir da û bi vexistinekî firehtir da nedane xwendinî. Hem ji vê razê daye ku, hinek ê xudan dilê rewşen, hinek hîmên baweriyê, di cêrga wî ya mezin da nedîtine, yan rava nedane. Hem ji vê razê da ye ku, di nasîna Xwedê da cêrgên nasîndaran, pir ji hev dûrdikevin. Êdî, wekî vana, pirr raz ji vê bingehê da dibişkivin. Niha ji rûyê ku ev nimûna, hem bi awakî va bingehê dide bihîtinê, hem bingeh, pirr fireh e û pirr kûr e. Ji wî rûyî da em jî bi nimûnê va bes dikin. Nakevin razên di ser berga me û hêza me têrê nîn e.
ŞAXA SİSÊYA: Hink hedîsên bala yên ku ji nîşanêd rabûna cîhanê û ji bûyîkên çaxa dawînî û ji evzûnî û padajê hinek kirinêd baş da di axivînan, baş nayên zanînê.
