Erê, çawan kulîlkekê, ayînekê piçûçik ê rojê ye, ev roja gir jî, di derya asîmanî da wek ayînekê wekî çilkêya çirûskekê ya ku ji navê Ronîyê Roja Ezelkiyê da vedixuyê ye. Hey dilê merivkanî! Tu ji vêya da bizane ku, tu ayîna rojekê çawan î. Ji kirina vê peywendê şûn da tu balatiya xwe dibînî. Lê roj di bûyînê bi xwe da çawan e, tu nikarî were bibînî. Tu wê bingehê, çîprût nizanî. Belkî rengêd rewşên te, rengekî didin wê û dûrbîna te ya qalind, rewşekê pêda dike û hilêka te ya çemberdar, wê li bal binê çemberekî va digire.

   Niha tu jî, hey peylesûfê huwîdedar ê ku ketiyî nav çilkeyê! Tu bi dûrbîna çilka hoşîka xwe va û bi nirdîwana felsefa xwe va ta bal hîvê va hilkişiya, tu ketî hîvê. Binêre: Hîv di xwe bi xwe da qalind û tarî ye, ne tava wê heye, ne jiyana wê. Xebata te bêhude û xwendina te, bê kêr çû. Tu, ji tariya bêhêvîtiyê û ji kûvîtiya bêkesiyê û ji azirandina rewanêd pîs û ji tirsa wê kûvîtiyê da bi van peywendan va dikarî riha bibî ku, tu şeva xuristê bihêlî, bal roja bingehê va berî bidî û ji dil va bawer bikî ku, van roniyêd şevê, siyên roniyêd roja bi royê ne. Ji kirina vê peywendê şûn da tu balatiya xwe dibînî. Di ciyê hîva belengaz û tarî da tu roja çagirîn dibînî. Lê tu jî, wekî hevalê xwe yê din î, rojê zelal nabînî. Belkî li pey perdên ku hiş û felsefa te, pê ra hogirî û hoydarî yê kirîne da û di pişt perdeyên ku zanîn û hoyzanînê ristine yê da û di nav rengekî ku hilêka te dayeyê da tu dikarî bibînî.

   Êdî, hevalê we yê sisiya yê wekî xunavê yê ku hem belengaz e, hem bêreng e. Bi germa rojê va zû şoran dide, eztiyê dihêle, li şoranê siwar dibe, ba li hewayê va derdikeve, maya qalind a di navê da yê bi agirê evîniyê agir digire, bi tavê va ba li roniyê va dizivire, bi tîrêjekê ji ayîsanêd wê tavê hatiyê va xwe digire û nêzîk dibe.

  Hey nimûna xunavê! Êdî ku tu, rastarast ji rojê ra ayînedariyê dikî, tu di kîjan cêrgeyê da dibî bibe, tu li hemberê çavê rojê da di awakî baweriya çav da kulekek û pencerekî zelal were nêrîniyê dibînî. Hem di dayîna hunerên sosret ê wê rojê yê ji wê ra yê da tu zorî nakişînî. Rewşên wê yê çagerînî hêjayê wê yê bê perwa dikarî bidiyê. Di dayîna hunerên bêtirî padîşahiya wê ya xuganeyî ya ji wê ra yê da tu tiştek ê nikare bi destê te bigire, te ji wê bide zivirandinê. Te ne tengiya navbiran, ne çembera hilêkan, ne piçûkiya neynikan, te şaş nakin, ba li dijberê bingehî va najon.