Êdî: Ê rojê, ji her kulîlkekê ra û ji her çilkekê û ji her xunavekê û hemberdarê hîvê ra di sê aliyên borî da bi du rêyan va nêrîn û rêjana wê hene.

   Rêya yeka: Bi hîman e û rasterast va bê navber û bê perde ye. Ev rêya, rêka pêxemberiyê rava dide.

   Rêya diduya: Navber dikevin navberê. Hilêka ayîne û xuyagahan, yek renga, bi ayîsanêd rojê da darda dike. Ev rêya jî, rêçika rewşendiliyê rava dike.

   Êdî, kulîlk û çilk û xunav, her yekê wan, di rêya pêşîn da dikare bibêje ku: “Ez, ayînekî roja hemî cîhanê me.” Lê di rêya diduya da nikare werre bibêje; belkî, “Ez ayîna roja xwe me,” yan jî, ayîna roja li cûreyê min ra vexuyayî me, dibêje. Lewra, rojê were dinase. Rojekê ku li hemî cîhanê dinêreyê nabîne. Tewş ev e ku, roja wê tekê, yan jî a cûreyê wê, yan a hevcelebê wê, di hindirê navbira teng da û di bin çemberekî çemberkirî da bi wê va dixwuyê. Tewş ev e ku, nikare hêzên roja bê bergeha bê çember û bê navbirr, bide wê roja çemberkiriyê. Lewra nikare hêzên çagirînî wekî germandin û roniyandina hemî rûyê zemînê û tevgerandina jiyana hemî gîhay û canberan û gerrandina stêrkan li dora xwe da, nikare bi dîtina dilanî va bide wê roja ku di nav wê çembera teng û navbirra çemberkirî da dibîne yî ra bide. Belkî ewan sê tiştên ku me bihîkdar hoşan da, eger wan hunerêd sosretiyê ji wê roja ku di bin çemberê da dîtiye yê ra bide jî, sade di awakî hoşanî û baweraniyê da û bi dayînekî ku ewa çember da ya bê çember bi xwe ye yê va dikarin bidin. Lê ew kulîlk û çilk û xunava ku me wekî meriva, wana hoşdar hoşandiyan, ev gotina wan - dibê: Hêzên pirr mezin, bal roja xwe va sipartina wan - hoşanî ye, dîtinkî nin e. Belkî carina, gotina wan a bawerankî, li dîtina wana cîhankiyê dikeve; pirr bi zoranî va dikarin bawer bikin.

   Êdî, em her sê, bikevin hindirê vê nimûna ku li bingehê ra teng tê, û di hinek goşeyên wê da leşên bingehî dixuyinê û bi bingehî va têkildar e. Em her sê jî, em ê xwe, kulîlk û çilk û xunav bihoşin. Lewra, bihîka ku me di wan da hoşandibûyê, têr nayê. Em hişê xwe jî, têxînin tevî wana. -Dibê: Em bizanin ku, çawan ewana ji roja xwe ya mayekiyê rêjanî digirin, em jî, ji roja xwe ya veşarkiyê da were digirin-.