bikeve berga hewayê ya fire, ji çêkdarê xwe da bi zimanê hilêkê va darekbûyîna xwe bixwaze. Balatiyekî hêjayî xwe bibîne. Eger ew dendika ji xûyê xwe yê ku tê da leşên veşarikiyê ku jê ra hatine dayinê di bin xweliyê da ji kişandina hinekî mayeyên ziyankar ra bixebitîne. Ewê di wî ciyê teng da di demekî kurt da birize û pûç bibe. Eger ew dendika fermana çêkirna ya         (Xwedayê têşikdarê dane û dendikê) yê pêk bîne. Wan leşên xwe yê veşarikî yê baş bixebitîne, ewê ji wê berga teng derkeve, bibe darekî meywedarê gir. Bi wê yekê va rewanê wê yê veşarik û bingeya wê ya parîk û piçûkî rewşa bingehekî mezinî fireh bigere.

   Êdî, mînanî wê yekê bi xwe, ji bingehika merif ra ji karina Xwedê da leşên hêja ji endazeyê wî da proxramên buha tê da hatine danînê. Eger merif di vê cîhana tenga zemînê da di bin xweliya jîna cîhanekî da wan leşên xwe yê veşarikiyê ji kêfên nefsê ra bixebitîne, mînanî dendika rizyayî ji bo parîkî kêfê ra di pêlekî kurt da di cîkî teng da di tewşekî givaştî da ewê pûç bibe û birize. Perisbariya veşarikiyê li rewanê wî yê bedbext were barkirinê, ji vê cîhanê koç bike û biçe. Eger wê dendika hilêkî bi ava îslamiyetê va bi tava baweriyê va di bin xweliya peristinê da perwerde bike, fermanêd Quranî pêk bîne, leşên xwe yê veşarîkiyê bal amancêd wan ê bingehîn va bizivirîne, ewê bibe meywekî xweşik û rewnakê vê dara cîhanê, bibe makînekî ronîdar, dendikekî bihadarê werhatiyê li leşên bingehîkê timanî û darekê payidarê ku di cîhan nimûne û navberê da şax û çiqila bide û di cihan dinê û bihuştê da ji balayî û ji qenciyêd bêberge ra bibe binger.

   Erê, hilkişana bingehîn ew e ku, rûyê dil û raz û rewan û hiş û hetta guman û hêzên dinê yê ku ji merif ra hatine dayinê bal jîna timanî va bizivirîne. Her yek bi olamekî peristinêyê arziyê bi xwe ra hêjayiyê va bibile. Yan na, ji bo bikeve hemî nazikiyên jîna cîhanî ya ku merifên Xwedê yên şaştiyên wî ya hilkişanê guman dikin, ji bo ku her cure yê noşînêd wî hetta yê berjêrtirînê wî çeşnî bikiniyê ra hemî hilêkên xwe yê nazik, dil û hişê xwe ji nefsa xwe ya ku tê ra olamkar bigerîne û alikar bideyê, ewaya hilkişan nîne, daketine. Min vê bingehê di bûyîkekî xeyalkî da di nimûnekî weha da min dît ku,

   Ez dikevim bajarekî gir. Min nêrî di wî bajarî da serayên mezin hene. Ez li derê hinekî seraya dinêrim, mînanî lîstinekî pirr şên û ronakî kaşdarîkî ku tûj nêrînê dikaşîne.