A peyda: Nefsa ku tê aliyê ziyan û hilşanê da sûcê bêdawî dikarî bikî lê di qencî û çêkirinê da karîna wî pirr hindik e û parîk e. Erê xaniyîkî di rojekî da hildişîne, di sed roja da nikare ava bike. Lê eger eztiyê bihêle, qencî û hebûnê ji alikirina Xwedê da bixwaze, ji ziyan û hilşanê da û ji palîna bal nefsê da bibore, baxşana gunaha bixwaze û bibe parsayê seraser, wê çaxê ji raza ayeta 

يُبَدِّلُ اللّٰهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ

nê ra dibe xuyagah. Hilêka ziyanî ya bêdawî ya di wî dayî bal hilêka qencî ya bêdawî va werdigere. Hêjatiya çehreyê rindtirînê digere, bal balatirê balayî va hildikişe.

   Êdî hey merifê sersem! Li dayîn û baxişîna Xwedê binêre! Di tewşa ku têyî, yek bû, hezarî nivîsandin û qenciyê yekî nivîsandin, yan tew nenivîsandin dadekî bû, ku têkî yekî dinivîse, qenciyekî deh, caran heftê û carna heftsed, caran heft hezar dinivîse. Hem ji vê noteyê da bizane ku ketina di wê dojeya bêter da sezayîkirinî ye, dadegî bi xwe ye. Lê ketina di buhuştê da sade qencî ye.

   NOTA DIDUYA: Di merif da du rû hene. Yekî wê di aliyê eztiyê da li vê jîna cîhanekî dinhêre, a dinê di aliyê peristinê da li jiyana timaniyê dinêre. Bi gorî rûyê yekan va çêkbirekî were bêçare ye ku sermiyanê wî sade ji daxwaziyê da wekî mûyekî parîkî daxwaziya piçûk e. Ji  karinê da xebatekî qels e. Ji  jiyanê da alavekî zûvemirîk e. Ji  pêlajinê da pîlekî zûbihorik e. Ji  hebûnê da godekî piçûkî zûrizîk e. Bi wê tewşa xwe va ji kitên bêjimarê cureyên bêbergeyê di cêrgên heyîkan da raxistiyêyî da bi awayê kitkê nazikê jarok va amade ye.

   Bi gorî rûyê duduya da û bi arizî va di aliyê ahestî û belengaziya rûdarî bal peristinêyê da firetîkî wî yê pirr mezin heye. Hêjatîkî wî yî pirr gir heye. Lewra Xwedayê huweydedar di bingihika veşarikiya merifa da ahesteyîkî mezinî bêdawî û belengazîkî girê bêbergeyî têxistiye. Ta ku ji vexuyanêd bêjimarî Xwudakî karinkarî banînkarî karina wî bêdawî û zengînîkî comerdî ku zenginiya wî bê dawî ra bibe ayînekî fire yê werhatî.

   Erê, meriv mînanî dendikekî ye. Çawan ku ji wê dendikê ra ji karîna Xwedê da leşên veşarîkî û hêja û ji endaza wê da proxramê nazik û buha hatine dayînê. Ta ku di binê xweliyê da bixebite, ta ji wê berga teng da derkeve,