Êdî Xwedayê huweydedarî yê bergeyê, ji bo ku li wir e û dinêre ji niyaza parsayî ra bersiv dide. Tirsa kovitiyê û bêkestiyê bi hêwna xwe û bi bersiva xwe va bal hogeriyê va dizivirîne. Lê bi zordariya hewaperestane û heweskarane ya merif va nade. Belkî bi xwestina hewîdeyî Xwedayane va yan daxwaza wî, yan a ji wî çêtirî yê dide, yan tew nade.

   Hem niyaz perestinekî ye; perestin jî mêywêd wê yê cîhana dinê ye. Daxwazên vê cîhanê jî danên wê cureyê niyaz û perestinê nin. Ewan daxwazana amancêd wê nînin. Bi nimûneyî va: Niyazî limêja baranê perestinekî ye. Nehatina baranê danê wê perestinê ye. Yan na, ew perestin û niyaza ji bona anîna baranê nîne. Eger sade bo wê hoşanê va be, ew niyaz û ew perestina zelal nabe. Ji wê yekê da nabe hêjayê hilnadê. Çawan ku avaçûyîna rojê, danê limêja êvarê ye. Hem bergirtina roj û hîvê danê du perestinê arzê ne ku jê ra limêja bergirtina roj û hîvê tê gotinê. Dibê, bi nixaftina ayetên ronakî şev û rojê va ji eşkera kirina meznatiyekî Xwedê ra dibe binger. Ji  wê yekê da Xwedayê Bala perestkarên xwe di wê çaxê da bal curekî perestinê va dixwûne. Yan na, ew limêja ji bo vebûna hîv û rojê ya ku vebûn û çihend kudana wê bi jimarika stêrkan va xuyayiyê ra nîne. Mînanê wê bi xwe nehatina baranê jî çaxê limêja baranê ye û vastandina derdan û pirr givaştina tiştên ziyankar danêd arziyê hinkî niyazan in ku merif di wan deman da ahestiya xwe hildizane. Bi gazî û niyazê va xwe bal dergahê Xwedayê karînkariyê berge va davêje. Eger di tewşa ku niyaz pirr hat kirinê, dûr ra nebû, nayê gotinê ku niyaz nehat hildanê. Belkî tê gotinê ku danê niyazê kuta nebû. Eger Xwedayê Bala bi qencî û bexşîna xwe va derdê rake, ronî ya li ser roniyê ye. Wê çaxê danê niyazê riha û kuta dibe.

   Divêk ew e ku niyaz, razekî perestinê ye. Perestin jî gerekî sade ji bo Xwedê be. Sade ahestiya xwe rava bike. Bi niyazê va xwe bal wî va bavêje. Di Xwedatiya wî negere. Tevgeranê li hêviya wî bihêle. Li hewideya wî va xwe bipalîne. Ji banîna wî ra bedgumanî neke.

   Erê, di tewşa bingehî da bi gotina ayetên eşkere va payidar e ku hemî hebûk her yek, yek pakandinê arizandinê û yek paristinê arizkî û yek kundeyê arzî dikin. Mînanî wê yekê ye ku ji hemî heyîkan da bal dergahê Xwedê va diçeyî, niyazekî ye ku yan bi zimanê hilêkî va ye, wekî niyaza hemî gihayî û canberayî ku her yekî wan bi zimanê hilêka xwe va ji Xwedayê rêjkarî bêberge da rewşekî dixwazin û ji navên wî ra xuyagahekî bişkivandiyê dixwazin,