Erê, van hebokana ji pirtikan da bal rojan va ha kitb in, ha cureb in, ha biçûk bin, ha mezin bin ji qumaşekî nîgarandî bi mêwan û amancan va û bi huwîdan û karan va nîgarandî da kirasekî çagerîn lê hatiye poşandinê û li ser wî kirasî rewşê huwîdedar da xiftanekî lênêrînê yî sosikandî bi kulîlkên nazikî û qenciyê va yî li gorî bejna her tiştîda hatiye birînê û li ser wî xiftanê lênêrînê sosikandî da nîşanêd banîna ronîdara bi çirûskên hezandin û bexşiandinê û vebanîn û qendiyandinê va hatiye pêdakirinê û bi dayîna wan nîşanêd ronak û zîvînva li rûyê zemînê da xûyankî xurekekî hîmayane yî têra gerohên hemî jiyandaran û besî hemî xwestekên wan î hatiye sazkirinê. Êdî ev karê han, wekî rojê eşkera bal Xwedakî Zîbadarê Huwîdedar û Bexşkar û Banînkar û Xurekdayî va awir dide û rava dide. Ma werreye? Her tişt ji xurekêra xwestekare?

   Erê, mayînê ku kitekî ji xurekê û kudana jînê ra xwestekar dibe; em dibinin ku, hemî hebûkên cîhanê bi arizîva ku, jiyandar, çi mezin be, çi biçûk be û çi gişt be û çi parîk be di hebûna xwe da û di mayîna xwe da û di jiyana xwe da û di kudandina jiyanê da bi mayekî û veşarkî va, pir daxwazêd wan hene û pir divêkên wan hene. Xwestekî û neçarên wan bal tiştên werre va hene ku, destê wî tiştî bal nimiztirê wan va nagihêje, hêza wî tiştî ji daxwaza wî ya biçûktira têr nayê, di tewşekî werre da em dibinin ku hemî daxwazêd wan û xurekên wanî mayekî û veşarkî 

مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ

  ji ciyên hêvî nakeyê da bi pir duzanî va û di çaxa hevwar da û di awakî hêja da bi pir huwîdeyê va ji deste wan ra tên danînê. Êdî, ev belengazî û neçariya çêkberan û hewarî dayîn û alîkirina veşarkî ya di vî awayî da, ma gelo mînanî rojê Perwerdayîkî Huwîdedarê Mezinkar û Serwerekî Banînakarê Zîbadarê rava nade?

   ÇIRÛSKA HEŞTA: Çawan ku, curekî toximê di zevîkî da çandiyî rava dide ku, ew zeviya di her tewşêda, di bin destê xwediyê toxim da ye; hem ew toximê wê jî, di bin deste xwediyê zeviyê da ye. Werre jî, ev zeviya çêkbera ku jêra anjûr tê gotinê, bi yektî û sadetiyê va, hemîşkî û çembertiya wan û van gihayê ji bendarên mêwên banîna Xwedayê û ahestgîrên karina wî û axiftekên huwîdeya wî, yên ku jê ra afirînber tê gotinê bi wekanî û mînaniya wan va li perçeyan da belavbûna wan û li her aliyî da hebûn û çêbûna wan di bin destê tek hostakî ahestgîrda bûyîna wan, bi awakî werre da rava dide ku,