ÇIRÛSKA PÊNCA: Çawan ku nivîsîkekî eger nivîsandî be, ji nivîsana wê ra qelemekî bes e. Eger çapandî be, bi jimara tîpên wê nivîsikê va qelem divên. Dibê tîpên hesin divên ta ku ew nivîsîka were çapandinê û hebûnê bibine. Eger di hinekî tîpên wê nivîsîkê da bi nivîsanekî pir nazik va pirrê wê nivîsîkê hatibe nivîsanê mînanî ku suretekî Yasînê di axifta “Yasîn”ê da tê nivîsanê, wî çaxî herfên biçûkê wan hemî herfên hesin ji wê tek tîpê ra divên, ta ku were çapandinê. Wisan jî, tu vê nivîsîka cîhanê nivîsana qelema karina Xwedê û nivîsara xwedanê tektiyêye bibêje, tu bal rêya hêsatîkî di cêrga bivêkêyî û hoşanîkî di cêrga divêkê va diçî. Eger tu wê bal xwerestê û pêwendan va bispêrî, tu bal rêkî wiha hişka di cêrga nebûyînê da û zora di cêrga nabûyê da û efsanedara tu gumanekî wê ya hilnadeyê va diçî ku, ji bo xwerestê ra di her parîkî xweliyê da û di her çilkekî avê da û di her perçekî hewayê da bi milyaran va çapa negahên kankî û bêjimar va û papirîkên veşarkî hebûna wan divê, ta ku ji çêkirina çêkbirên kulîlkdar û mêwedarên bêjimar ra xuyagah, yan jî zanînekî çemberdar li her tiştî û hêzekî karinkarî ji her tiştîra yî, di wan da hildayîn divê, ta ku ji van çêkberan ra bibin kangah. Lewra, her parçekî xwelî û avê û hewayê ji pire gîhayan ra dibe çêgah. Tewş eve ku, her gihakî mêwedar be û kulîlkbar be, çêkbûna wan werre dizgûne û werre rêzgûne ji hevd û hilbijarîne û werre bi tewşane va ji hevdû cihêne ku, ji her yekî ra yek fabrîqekî veşarkî û yan yeke çapgahên cihê arzîyî bi wê tenê va divê. Divîk ew e ku, xwurest ji pergalê da bal kangahtiyê va derkeve di her tiştekî da ji amadekirina makînêd hemî tiştan ra neçar e. Êdî, hemî hoşika vê xurestpirsê yî efsanekî werreye ku, efsanekarên jî, ji wê da şerm dikin. Tu bibine ku, xwedî şaşîtiyên ku xwe hoşekar guman dikin, çawan ji bêhişîkî bêdawî gevzeyê ra alîkêşiyê dikin bibine û pend bigire.

   A pêda ew e ku, çawan her tîpekî nivîsîkekî xwe bixwe bi hindê tîpekî va rava dide û hebûna xwe bi tek awakî va rava dike û nivîskarê xwe bi deh axefteya va dinasîne û bi pir aliya va rava dide. Bi nimûneyê va dibêje ku, “Yê nîvîskarê min baş nivîsana wî heye, qelema wî sor e, wihaye û wihaye” dibêje;