eger fermanberê olamkarê Xwedakî Karinkarê Bêbergeyê ku her tiştî dibine û dizane ne be, divê ku ew pirtika serseri leşên hemî mêwan û kulîlkan û çêkirina wan û cure cure pîşeyê wan û terzîtiya rewşên li wan tên poşandinê û pîşeyê dirûndariya gihîştiya çemberdarê bizane. Êdî ev pirtika han, wekî rojekî terîjna roniyekî yektiya Xwedayê rava dide. Tu, tavê li hewayê, avê li xweliyê endaze bike. Ji xwe kana hîmaneya tiştan, evan çar maya nin û bi huwîdeya teze va avza û tirşza û karbon û azot e ku, van anjorana perçên anjûrêd pêşî nin.

   Pencereya Sisêya: Perçekî xweliya hevgirtiya ji pirtikan, kodikekî ku ji hêşînî û geşîna her gihakî kulîlkdar û mêwedar ra kangah e, dibe tu ji wan pirtikan tije bikî, hemî tovên her cûreyê gîhayî kulîlkdar û mêwedarê di cîhanê dayî ku, ewan tovikana, mînanî avînaka jiyandaran tiştên cihê cihê nînin, mînanî ku avînkan, avekî nînin, ewan toxumana jî, ji karban û azot avza û tirşza da hevgirtînin, bi bingehekîva hevtayê hevin, bi rewşekî va zehf cihê nin, sade bi qelema endaza Xwedêva bi awayê veşarkîtinêva programa anjûrê wî tê da hatiye danînê; êdî, em wan toximana bi payanva têxînin wê kodikê, tu mînanî ku bûye bawerdikî ku, her yekî wan awa, bi leşên xwe yê tîşîkdar va û bi tewş û rewşên xwe va derbikevin. Eger ewan pirtikana fermanbend û olamkarekî fermanberê Xwedakî ku her tewşû rewşekî, her tiştekî dizane û ji her tiştîra ji dayîna hebûna hêjayê wî ra û ji dayîna divêkên hebûnê ra karinkare û li gorî karina wî da her tişt pir bi hêsayî va olamkarbûye nebin, divêk tê ku, di her pirtikekî wê xweliyê da yan bi jimara hemî kulîlkdar û mêwedaran da fabrîqe û çapgahên veşarkî di navê da hebin ku, ji wan hebûkên cihêyî ku leşên wan û tewşên wan ji hevdu dûrin û ji hevdû cihênin ra bikare bibe kangah; û yan danîna zanînekî ku ji wan hemî hebûkan ra çemberdare û dayîna hêzekî ku ji çêkirina wan hemîyan ra karinkar bibe, divê ta ku ji çêkirina wan hemiyan ra bibe binger. Divêk ew e ku, ji Xwedayê Bala da hevwarî were birînê, bi jimara pirtikên xweliyê va hildana Xwedayan divê. Eva jî hezar carî, efsanekî nabûyî di nav nabûyî da ye. Lê çaxa ku fermanberbin, pir hêsa ye. Çawan eskerekî adiyê padîşahekî mezin, bi navê wî padîşahî û bi hêza wî va dikare koçwarekî bikoçîne, dikare şahekî berbend bike.Wîsa jî, bi fermana Padîşahê Ezel û Ebed va mêşekî, Nemrûdekî li zemînê radixîne û morêkî seraya Firewnekî wêran dike, davêje zemînê, dendikeke hêjîrê dareke hêjîrê hildide.