Hem çawan hemî leşên ordî yê di girîngahekî da di qanûnekî da ji paprîkekî da derkevin; bi jimarîva bi hindê leşên tekekî yê hêsa dibe. Eger leşên her tekekî ji ciyên cihê-cihê da werin çêkirinê û werin kirînê ji bo leşên her tekekî ra hebûna paprîkên di va yê ji leşên wî hemî ordî yê ra yê divê.

   Mînanê van du nimuna bixwe vanê, di vê seraya dizgûn da, di vê bajarê hêja da, di vê koçwarê hilkêşa da û di vê cîhana çagerîn da çêkirina van hemî tiştan ji tek kesekî ra were dayînê; wî çaxê, wisan hêsan dibe, were sivika yê pêda dike ku, ji erzanî û bolanî û cameriya bêdawîna em dibîninî yê ra pêwendî yê dide. Yan na, her tiştê were biha û wisan zorîn bibe ku, cîhan were dayînê, yekê wî bi dest nayê xistinê.

   RADARA DEHAN: Were, hey hevalê bal parçekî nîvandinê va hatiye yê! Panzdeh roje ^(Haşiye)  em li vira nin. Eger em rêzana vê cîhanê nezanibin, padîşahê nenasin, em jî aziranî ra hêja dibin. Bihana me nema. Lewra panzdeh roj, mînanê ku ji me ra yên hatiye dayînê yê di me nagirin. Her hemin, em serberdayî ninin. Em di nav van çêkberên wuha nazikê pîşedar û terazîdarê nazenîn û pendwarî da em nikarin bigerin û hilşînin; bi me nadin hilşandinê. Xwedanê çagirînê vê koçwarê, her hemin azirana wî jî bêtir e. Ew xudana çi kesekî karînkar û çagirîn bûna wî bi vî ya va bizanin ku, vê cîhana gir wekî serakî didozîne û mînanê dolabekî digerîne û vê koçwarê mezin, asayê xanîkî tu tiştekî kêm nahêle, di çerixîne. De binêre; dem bi dem mînanê tijî kirin û valakirna folekî, vê serayê, vê koçwarê û vê bajarê yê, bi balatiya duzanê va tijî dike, bi balatiya huwîdeyê va valadike; mînanê hildan û danîna xewanekî, koçwarê gir seraser di awakî ku cure cure xewan ^(Haşiye)  ji alî yê destekî veşartî da tên hildan û danînê yê da xwarinêd cure yê bi cêrge va tîne û dide xwarinê, wî hildide; yekî dinê tîne, tu jî dibînî; hişê te hebe tu dizanî ku, di nav wî çagiriya bêtir da baxşînekî camêrî bêberge hebe. Hem jî, binêre ku çawan van tiştana gişt, ji padîşahî û yekîtiya wî kesê veşartî ra guwahî yê didin, were jî, van wergeran û ziviranêd ku geroh, li pê gerohê da tê û diçe û ew perda bingehîn, li pê perde yê vedibe û dadibe yê, ji kudan û mayîna wî kesê ra guwahî didin.