Lewra ew kara nîvanî hilnade. Wekî were ye, hemî tiştên pîşedarê honandî yê, ji wî ra arizandi ye.

   Hem jî binêre; her curekî van tiştên honandî yê çêkirî, li her alî yê hemî koçwarê da heye û bi hemî hevcureyên xwe va belevbuye. Bi hevrayî va di nav hevda di awakî da di gawekî da tê çêkirinê û tê honandinê. Divêk ew e ku, karê tek kesekî ye; bi tek fermanekî va tevdigere. Yan na, wuha di gavekî da di awakî da, di tewşekî da, di rewşekî da, yekbendî û hevwarî nebuyîk e. Wekî wusane, her yekê van tiştên pîşedar, mînanê yek eşkerakarê wî kesê veşartî yê wî rava dide. Goya her qomaşekî kulîlkbend û her makînekî pîşedar û her parîkî şirîn, mînanê yek mûr û yek gustîl û yek nîşan û yek turre yê wî kesê ahestgîrê yê, bi zimanê tewşê va her yekî wan dibêje: “Ez pîşe yê kî me, sanduq û dukanêd ez tê dayim jî pertalê wî nin.” Û her nimûçekî dibêje: “Kî min ristibe, topa ez tê dayim jî ristina wî ye.” Her parîkî şirîn dibêje: “Kî min çêdike û dipijîne, qazana ez tê dayim jî, ya wî ye.” Her makînekî dibêje: “Ki min çêkirî be, hemî hêvalên minê di koçwar da belavbuyî ye jî ew çêdike û yê ku di her alî yê hemî koçwarê da me digehêjîne yê, ew e. Divêk ew e ku, xwedanê koçwar jî, ew e. Wekê were ye; jî hemî vê koçwar û vê serayê ra xwedî kî be, ew dikare ji me ra bibe xwedî.” Bi nimûne yê va, çawan ji bo ku ji tek palaskekî û yan tek bişkukekî arizî yê bi pertalê serdarî yê ra bibe xwedî, divê ku ji hemî paprîkên çêkdarên wan ra bibe xwedî ku, ji wana ra bibe xwedî yê bingehîn. Yan na, ji wî serberdayî geveze da bi doza ku pertalê serdarîyêyî va ji destê wî da tê standinê û tê sezadayînê.

   A pêda ew e ku, çawan anjûrêd wê koçwarê, yek maye yê çemberdarê koçwarin xwedî yê wan jî tek kesekî xwedî yê hemî koçwarê dibe. Wisan jî, hemî pîşeyên di koçwar da belavbuyî, ji bo ku mînanê hevin û tek mûrekî rava didin, ji  bo wî yekê ra rava didin ku, çêkberên belavbuyîn di ruyê hemî koçwarê da yê, pîşeyên tek kesekî yê li her tiştê dawerî yê dikeyî nin.

   Êdî, hevalo! Her ku di vê koçwarê da dibê divê seraya çagerîn da nîşana yektîkî yê heye û mûra tektîkî yê heye. Lewra hinkê tişt, dema ku yekin, çemberiya wan heye; û hinkê jî, gelek be, lê ji bo ku wekî hevin û li her alî yê da henin, yektîkî cureyî yê wî rava didin. Yektîkî jî, yekî rava dide. Divêk ew e ku, hosta yê wî jî, xwedî yêwî jî, xwedanê wî jî, çêkdarê wî jî, gerekî yek be.