Li vî aliyê jî binêre; van jiyanukên bêçare yê qels û jarê bêhêz, çawan li ber serê wan da du torbekên (Haşiye) tijî yê bi xwarina nazik, bi dar da hatine darandinê, mînanê du kaniyan; sade ew çêkbera bêhêz, wî ya bi devê xwe va bi çispîne, bes e.
A pêda ew e ku, hemî tiştên di vê cîhanê da yê, mînanê ku yek li yekê dinêre yê, yek ji yekî ra yardim dike û mînanê ku yek yekî dibîne yê, yek ji yekî ra dest bi dest dide, ji bo ku yek karê yekî pêk bîne yê, yek ji yekî ra mil bi mil dide, pişt bi pişt didin; bihevra dixebitin. Her tiştê li vî ya bipîve, bi jimarê va riha nabe. Êdî, van hemî tewşana, di asayê ku du cara didu, çar dike yê da birakî rava didin ku, ji hostayê vê seraya sosret ra dibê ji xwedanê vê cîhana hosret ra her tişt bendewar e, her tişt bi jimarîka wî ra dixebite; her tişt ji wî ra wekî fermanberekî ye. Her tişt bi zora wî va vedigere, her tişt bi fermana wî va digere, her tişt huwîdeya wî va tê dûzandinê. Her tişt bi qenciya wî va alî dike, her tişt bi banîna wî va bal hewariya yê dinê va dibeze –dibê dikare wî bibezîne. Hevalo! Berga te hebe, li ber vê da gotinekî bibêje.
RADARA HEYŞTAN: Were, hey hevalê bêhişê ku wekî nafsa min, xwe hoşmend guman dike yê! Tu nasîna xwedanê vê seraya çagirînê naxwazî. Tewş ev e ku, her tişt wî rava dide û bal wî va awir dide û jê ra guwahî dide. Tu guwahiya van hemî tiştan çawan derewîn derdixînî? Wekî were ye, vê serayê jî, bikorîne û bibêje, “Cîhan tune û koçwar tune ye.” Û xwe jî wenda bike, ji navberê da derkeve; yan jî hişê xwe bal serê xwe va bigire, li min guh bide.
De binêre, kan û anjurên (Haşiye) yek cureyê ku di nava vê serayê hene û koçwarê çember dikinan hene. Goya her tiştê ku ji koçwar da derdikeve yê, ji wan maye yan da tê çêkirinê. Divêk ev e ku, ewan mayana pertalê kî bin, hemî tiştên ku ji wan da tên çêkirinê yê jî, yê wî nin.
Hem binêre; van tiştên tên ristinê û van qomaşêd nimûçandinê tên hîvastinê yê, ji tek mayekî da tên çêkirinê. Yê ku wî, maye yê tîne û amade dide û bal tewşa bend va tîne yê, her hemin bi eşkere yê va yek e.
