Bi zimanê tewşa xwe va dibêjin ku: “Em pîşe yê kesekî were nin ku, çawan me çêkiriye û bi hêsanî va me afirandiye vî hemî cîhana me, bi hêsa yê va dikare çêbike.”

   RADARA ÇARAN: Hey ênîrkar heval! Were ezê ji te ra sosrettirê wî rava bidim.

   Binêre, di vê koçwarê da, van hemî karana vediguherin; di tewşekî da namînin. Tûj binêre ku; van gewdên hişk û qotiyên bêbihîkê ku em dibîninan, çehreyê yek dawerê bêberge yê hildan. Goya her tiştekî li hemî tiştan dawerî yê dike. De, li vê makîna ^(Haşiye) li tenişt me da yê va binêre; goya ferman dike. Va maye û tiştên ji sosikandin û nimûçandina wî ra divêke yê ji ciyên dur da direvin tên. De li wê derê binêre; ew gewde yê bêbihîk, ^(Haşiye)  goya awerekî dide, gewdekî mezintirê ji xwe ra olamkar dike, di karên xwe da dixebitîne. Êdî, tiştên dinê yê, li vana hindaze bike. Goya her tiştekî, hemî çêkberên di vê cîhanê da yê, bindest dike. Eger tu wî kesê veşartî yê hilnedî, tu yê hemî hunerên wî kesê û pîşeyên wî û balatiyên wî yê di vê hemî koçwarê da di kevirê wî da û di xweliya wî da û di canberê wî da û di çêkberên wekî merfa yê da yeka yek bidî wan tiştana. Êdî, di şûna tek yek kesekî ahistegerî kû hîşe te wî dibîne yê da mîlyaran ahestgîrên wekî wî, hem ji hevra dijmin, hem ji hevra hemta, hem di nav hevda hebin, ev duzana hilneşî û navberî tevlihev nekin. Tewş ev e ku, du tilî di vê koçwarê mezin bigerin, tevlihev dikin. Lewra, di gundekî da du serdar û di bajarekî da du dawer û di koçwarekî da du padîşah hebin, tevlihev dikin. Li ku ma ku dawerên serberdayê bêjimar, bihevra hebin?

   RADARA PÊNCAN: Hey hevalê weswesekar! Were li nimûçên vê seraya mezin va tûj binêre û li hemî sosikên vê bajarê binêre û hemî duzenêd vî koçwarê bibîne û hemî pîşeyên vê cîhanê bihuşîne.

De binêre, eger qelema yekî veşartî yê ku ahestgîr û hunerên wî yê bêdawî hene yê, nexebite; van nimûçên wî,