GOTINA BÎST Û DIDUYA

(Du Wargeh e)

Wargeha Yekê

 بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

وَيَضْرِبُ اللّٰهُ الْاَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ۞

 وَ تِلْكَ الْاَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

   Demekî, du merfa di golekî da xwe şoştin; di binê tesîrekî di ser adetê ra yê da ji xwe çun. Çaxa ku çavê xwe vedikirin, dîtin ku, bal cîhanikî sosret va hatine birînê. Cîhanîkî were ye ku, ji pirr duzeniya xwe da mînanê koçwarekî ye, belkî mînanê bajarekî ye, belkî wekî serayekî ye. Ji  pirr gêjaniya xwe da likenarên xwe nêrîn. Dîtin ku, di alîkî da were nêrînê, cîhanikî mezin dixûyê û di alîkî da were nêrînê, koçwarekî dizgûne. Di alîkî da were nêrînê bajarekî hêjaye û di alîkî da were nêrînê serayekî ye, cîhanikî pirr çagerîn hildaye nava xwe. Di vê cîhana sosret da geriyan û nêrîn. Dîtin ku, hinkê çêkber henin; bi awakî diaxifin. Lê vana, zimanê wana nizanin. Sade ji awirê wan da tê zanînê ku, karên hêja dibînin û olamêd hêjadar dikin.

   Ji wan du merfan da yekê wî, ji hevalê xwe ra got ku: “Ev cîhana sosret her hemin dawerekî wî heye û ev koçwarê dizgûn xwedanekî wî heye û ev bajarê hêja xwedîkî wî heye û ev seraya pîşebend hostakî wî heye. Em bixebitin wî binasin. Lewra tê zanînê ku, yê me aniye vê derê ew e. Em wî nenasin, kî yê ji me ra hewarî yê bide? Van çêkberên aheste yê ku em zimanê wan nizanin û ewana li me guh nadinê yan, em ji wan da çi dikarin bipayîn. Hem Hostakî ku, vê cîhana giran di rewşa koçwarekî da û di awayê bajarekî da û di asayê serayekî da