Ji  baweriya wî ra ziyan hatiye yê dihoşe. Hem carna gumanikî ku wehm kiriye yê, bedgumanikî ku ziyanê dide bawerî yê guman dike. Hem carnan gumanikî ku rewşandiye yê, gumanikî ku ketiye baweriya hişanê yê guman dike. Hem carna di tiştekî gawurkî da hoşanê yê gawirtî yê guman dike; dibê, di rewşa hilanîna pêwendên şaşitî yê da gerana zorîka hoşîkê yê û kolandina wî û bêaliyane dakişana wî yê, dijberê bawerî yê guman dike. Êdî, ji van gumanêd rêçikên hînkirinêd ahurmanikî da di hîvile, “Ax, dilê min hilşiya ye, ji baweriya min ra ziyan hatiye,” dibêje. Ji  ruyê ku ewan tewşana, bi piranî va bêdaxwazî ne yê da bi parîka daxwaziya wî va nayê çêkirinê ji wî yekî da dikeve bêhîvîtî yê.

   Melhema vê birînê ev e ku: Çawan xeyalkirina kufrê, kufir nîne û wehmkirina kufrê jî, kufir nine; û çawan rewşandina şaşitî yê, şaşitî nine; hoşandina şaşitî yê jî, şaşitî nine. Lewra hem xeyalkirin, hem wehmkirin, hem rewşandin, hem hoşandin ji baweriya hiş û ji hildayina dil da cihênin û cuda nin. Ewana bi cêrgekî va serbestin, li parîka daxwazî yê ra gelekî guh nadin di bin zorandina dîn da pirr nakevin. Bawerandin û hildan were nînin, ji terazîkî ra pêkanin. Hem xeyalkirin û wehmkirin û rewşandin û hoşandin, çawan ku bawerandin û hildan ninin; were jî, bedguman û dudilê nayên jimarî. Lê, eger beyhude bizivirne ta bal tewşekî payîdar va were, wî çaxê dibe ku curekî bedgumana bingehîn ji wî da bizî.

   Hem bi navê dakişana bêaliyane va yan bi navê nîvandinê va bibêje, alî yê dijber bigere, ta bal tewşekî were va tê ku, bê daxwazî va alî yê dijber digire. Alîkirina rastî yê ya barê wî yê dişikê. Ew jî dikeve tebahî yê tewşekî ku bibe siparîkê beyhude yê dijmin, yan yê ahurman bibe yê, di hişê wî da cî digire. Hêjatirê vî cure yê weswesê ev e ku, merfê weswesekar asanîka xweganî yê, bi asanîka hişanî yê va şaş dike. Dibê, tiştekî di xweganiya wî da asanîk bibîne, wî tiştê bi hişanî va jî, asanîk û bi hiş va gumanîk dihuşe. Tewş ev e ku, ji bingehêd “zanatiya axiftinê” da ye ku, asanîka xweganî ji baweriya zanatî yê ra dijber nîne û ji bivîkiya hişanî ra dijberiya wî tune ye. Bi nimûne yê va, di vê demkutê da di zemînê da daweryana Derya a Reş, di xweganiya wî da asanîke û bi wê asaniya xweganî va berhildayî ye. Tewş ev e ku, em bi bawerê va di cî yê xwe da biwîna wê derya yê bawer dikin. Bê guman dizanin û ew berhildana asanîk û ew asaniya xweganî, gumanî nade me û bedgumanî yê nayîne û baweriya me hilnaşîne. Bi nimûne yê va, ev roja han, di xweganiya wî da asanîke ku îro neçe ava, yan sibê hilne yê.