tariya wê cîhanê yê di belavîne û veguheran û tewgeranê di nav perîşaniya tevliheva di wî tar û mariya cîhanikî yê da yan, rava didin ku, duzanekî huwîdedar û nivîsanikî divîkdarê karîna Xwedê ye. Ji pirr roniyêd ayeta
اَللّٰهُ نُورُ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ
yê da ronîkî li dilê te direşîne. Cîhana te ya wî rojê yê, bi vajîniya wî ronî yê va ronî dike. Di kara te da bi ronatî yê va dide guwahî dayînê.
Ha ha, nebêje: “Limêja min li kû, ev bingeha limêjê li kû?” Lewra dendikekî xurmê yê, wekî dareke xurmê yê, dara xwe direwşîne. Cihêtî sade bi kurtasî û firehtî yê va ye, mînanê wî yekê; limêja nexwendîkî wekî te û min -çendan nebihête jî- wekî limêja rewşendilekî mezin ji vî ronî yê da parekî wî heye û ji vî bingehê da razekî wî heye, çendan bihêka te xwe pêva negire jî. Lê bi gorê cêrgan va bişkifan û ronîbûna wî, cure cure ye. Çawan ji dendikekî xurmê da ta bal dareke xurmê yê gehîştî va çi hind cêrge hene; wisan jî, di cêrgên limêjê da jî, êdî pirtir cêrge hene. Lê di wan hemî cêrgan da hemî wê bingeha ronak heye.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلٰى مَنْ قَالَ “اَلصَّلَاةُ عِمَادُ الدّٖينِ” وَعَلٰى اٰلِهٖ وَصَحْبِهٖ اَجْمَعٖينَ
***
