Kana Diduya: Hem ji rêjeka derketî yê ji vî baxê da yê da kî bixwe  -canber be, merif be, çêlek be, mêşek be, kirîdar be- dizdar be, ji te ra dikeve cî yê qencîkî; lê bi wê pêwenda ku tu, bi navê Xweda yê Xûrek da yê bîngehîn va û di çembera distûrdana wî da tevbigerî û bi çavê fermanberekî parvekirinê yê ku malê wî ji çêkberên wî ra dide yê va li xwe binêrî.

   De binêre! Merfê ku limêjê dihêle yê çi ziyanekî mezin dike, zengînîkî çi hêja yê wenda dike û ji wan du çirîk û du kanê ku ji xebatê ra arzukî pirr mezin didin û di karkirinê da hêzekî veşarikî yê mezin pêk têninî yê da bêpar dimîne û rût dibe. Heta çi hind kal dibe, ji baxivanê yê da bêzar dibe, sistî tê yê. Dibêje: “Çi ji min ra.” “Ji xwe ez ji cîhanê da diçim. Ev çend zorê ji bo çi bikşînim”dibêje, xwe li tenbelî yê va davêje. Lê merfê pêşîn dibêje : “Ezê bi tevê pirtir perestinê va ji xebata baş ra bixebitim. Ta ku pirtir ronî yê bal gora xwe va bişînim, ji cîhana xwe ya dinê ra pirtir tewaşê bidest bixînim.”

   A pêda ew e ku: Hey nefs! Bizane ku, roja doh ji destê te derket; sibê jî di destê te da belge tune ye ku tu xwedî yê wî yî. Wekê were ye, jîna xwe ya bingehîn, roja ku tu tê da yê bizane. Tew nebe saetekî wî rojê yê, wekî pere yê hildanê yê bal kundegahekî û yan kundeberekî ku sanduqukekî dawînekî yê ku ji bo dema hatiya bingehîn ra hatiye sazandinê yê va bavêje. Hem bizane ku, her roja teze ji te ra, hem ji herkesê ra deriyê cîhanekî teze ye. Eger tu limêjê nekî, cîhana te ya wê rojê, di tewşekî tarî û perîşan da diçe. Di dijberê te da di cîhana nimûnê da guwahî yê dide. Lewra, yê herkesê di her rojê da ji vê cîhanê da cîhanekî wî yê arizî heye.

   Hem çawaniya wê cîhanê li gorê dil û kirina wî merfê da ye. Çawan ku serayekî çagirînê ku di ayîna te da dixuyî yê, li rengê ayînê yê dinêre. Eger reş be, reş dixûyê. Eger sor be, sor dixûyê. Hem li çawaniya wî dinêre; şoşa wî neynikê dizgûn be, serayê rind rava dide. Eger dizgûn nebe, kotî rava dide. Tiştên naziktir gir rava dike, mînanê wî yekê tu bi dilê xwe û bi hişê xwe û bi kirina xwe û bi canê xwe va rengê cîhana xwe diguherînî; yan li dijberê xwe da, yan di kara xwe da dikarî bidî guwahîdayînê. Eger tu limêjê bikî, bi wê limêja xwe va bal Xweda yê Mezinkarê wê cîhanê va beriyê bidî, bi carik va cîhana te ya ku li te dinêre yê ronî dibe. Goya limêja te wekî çirakî elatrîkê ye û divîka te ya ji limêjê ra mînanê têgerana li bişkuja wî yê,