balayî bêpar bimînin. Hem ewan alet û teraziyên nazik û hêja, ji rûyê ku kan û karînên şahaneyên bên xebitandinê nînin, ew ê hemî hemî ji bihayê da bikevin. Hem zor û zehmeta îdareyê û hildanê, ew ê di ser we da bimîne. Hem hûn ê cezayê xiyaneta di emanetê da bibînin. Ha, ziyana di nav pênc ziyana da. Hem jî firotina ji min ra ew e ku, ji min ra bibe esker. Bi navê min va têkil bike. Di şûna merivekî berbend û serberdayê gewende da hûn ê bibin eskerekî yawerê padîşahê yê arizî û serbest bibin.
Ewana jî guh dane li vê îltifat û fermanê. Şûn da ji wan her du merivan, ê ku hişê wî li serê wî bûyî got:
“Li ser sera. Ez bi îftixarî va difroşim. Hem hezar şabaşî dikim.”
Ê dinê xwebîn û serxoşê xapiyayê ku nefsa wî bûye Firewn, mînanî ku ew ê timî di wê zevîgehê da bimîne, agaha wî ji lerzana cîhanê û dexdexa wê tune ye, got:
“Na. Padîşah kî ye? Ez milkê xwe nafroşim. Kêfa xwe hilnaşînim.”
Piştî demekê hindik, merivê pêşîn bal cêrgehekî were va derket ku her kes ji tewşa wî ra xweziya xwe tanî. Ji lutfê padîşahî ra bûye xuyageh. Di seraya wî ya arizî da bi bextiyarî dijî. Yê dinê jî tewşekî wusa ra giriftar bûye ku hem her kes jê ra dişewite, hem jî dibêje musteheq e. Lewra hem seadeta wî û milkê wî, bi awayê netîca sûcê wî da çûye. Hem ceza û azarê dikşîne.
Êdî hey nefsa pirhewes! Bi dûrbîna vê numûneyê li wê heqîqetê binhêre. Her çikî, ew padîşaha, Xwedanê te ye û çêkdarê te ye. Padîşahê Ezel û Ebedî ye û ewan zevîgaha û makînan û aletan û teraziyan jî, berdestên te yê di nava çembera jiyana te da yî û gewde û can û dilê te yê di nav wan berdestê te da yî û bihîkên te yê dervayî û hundirînî wekî çav û ziman û hiş û xeyalê di nava wan da ne û ew yawerê baştir jî Resûlê Ekrem e û ew fermana huwîdeter jî Qurana hekîm e ku, tîcareta mezin a em di axivana wî da yî, bi vê ayetê eşkera dike ku,
اِنَّ اللّٰهَ اشْتَرٰى مِنَ الْمُؤْمِنٖينَ اَنْفُسَهُمْ وَاَمْوَالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ
û ew bergeha cenga pêldarê jî, rûyê vê zemîna firtonedar e ku nahilise û dizivire û hildişê û ji hişê her merivî ra huşiyekî dide ku, dema ku her tiştê ji destê me derkeve û pûç bibe û winda bibe, gelo ma çara guherandina wê ya bi tişta mayî va û çara payîdarkirina wê, ma tune ye?
