hem hinkê ayetên wekî  

فَاَرْسَلْنَٓا اِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا

nê, bal vexuyanarewanîkan va awer didin, di gel ku bal kişandina rewanan va jî, awer didin. Lê kaşandina rewanêd xweşikî ya bal balêva tê awerdayînê yê, mînanê kirina bajêrvana di rewşa tinazanda, ji wan rewanêd pirr rast û di cîhanekî rast da ye ra, bêrumetî yê dikin. Wana bal ciyê xwe û bal hinkê wan lêstikan va kaş dikinê yê nine. Belkî bi awayê rastî va û ji bo daxwazekî rast ra mînanê hinkê zatên rewşendilê wekî Muhyîddîn-î Arabî yê ku gava dixwazin bi rewanan va hevdu dibîninan, bal wan va kaş bibe û bi wan ra hevwarî yê pêda dike û bal ciyê wan va diçe, bal cîhana wan va cêrgekî nêzik dibe, bi wî va ji rewantiya wan da huwîde digire ku, ayetan balêva awer didin û di nav awerê da arzuyandinekî dibihînin û bergên pêşdatirê vê cure yê pîşe û finûnê dizî yê diçixizînin û rewşa wî ya rindtirê rava didin.

Hem bi awayê nimûne va, di warê ahestgîrên Davud (x.l.x.) pêxember da ayetên

اِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِىِّ وَالْاِشْرَاقِ ۞

 يَا جِبَالُ اَوِّبٖى مَعَهُ وَالطَّيْرَ  ۞  وَاَلَنَّا لَهُ الْحَدٖيدَ ۞ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّيْرِ ۞

yê rava dikin ku, Xweda yê Bala ji tesbîhên Davud pêxember ra hêzekî û dengekî bala û awazekî xweşî were daye ku, çiyan bal xiruşî yê va dianî, mînanê yek fonografê mezin û mînanê yek merfa yê li dura serzakîrekî da xeleq digirtin, bi awayê çemberekî va tesbîhan dikirin. Gelo ma ewaya dibe û ma bingehe?

   Erê, bingeh e. Her çiya yê xwedanşikeft, bi her merfê ra û bi zimanê merfa va wekî tutê yê dikare biaxive. Lewra bi berevajiya deng va li ber çî yê da tu “Elhemdulîllah” bibêje; çiya jî, wekî te bixwe “Elhemdulîllah”ê dibêje. Êdî, ku Xweda yê Bala, vî hilîkê ji çiyan ra qencî kiriye, her hemin dikare wî hilîkê bi pîşkifîne û ew dendika diseride.

   Êdî, ji Davud pêxember ra pêxemberiya wî ra cîgirtina ruyê zemînê yê, di awakî yekta da jê ra daye, ji wî yekê da bi awayê ahestgîrekî hêja yê wî pêxembertiya fireh û padîşahiya mezin va dendika wî hilîkê yê were bişkifandiye ku, çiyayên pirr mezin wekî yek leşker û yek şagirt û yek pêrewa yê li pê Davud pêxember diketin, bi zimanê wî va û bi fermana wî va ji Xweda yê Mezinkar ra tesbîhan dikirin.