GOTINA ŞEŞAN 

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

اِنَّ اللّٰهَ اشْتَرٰى مِنَ الْمُؤْمِنٖينَ اَنْفُسَهُمْ وَاَمْوَالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ 

   Tu dixwazî bizanî ku firotina nefs û malê xwe, ji Xwedê ra bendebûn û eskerbûyîna ji Wî ra ticaretekî çi hindê bikar e û payekî çi hindê şerefdar e, li vê çîroka numûneyekiyê guh bide:

   Demekî, padîşahekî ji parêztîka xwe, ji du meriva ra ji her yekî wan ra bi awayê emanet, yek zevîgehê dide ku di navê da mînanî paprîke û makîne û hesp û sîlahî, her tişt heye. Lê ji rûyê dema cengekî firtonedar e, tu tiştek di ciyê xwe da namîne. Yan hîç dibe, yan vediguhere, diçe. Padîşah ji wan du merivan ra ji pirr merhemetê xwe da yawerekî hêjatirê xwe şand. Bi fermanekî pirr merhemetkar va ji wan ra digot:

   Emanetê min ê di destê we da ye, bifroşin min. Ta ku ji bo we ez biparêzim. Beyhûde zayî nebe. Hem jî rihabûna cengê şûnda, ez ê ji we ra di rojekî rindtir da li we bizivirînim. Hem goya ew emaneta malê we ye, ez ê buhakî pirr mezin bidim we. Hem aletên di wê makînê û paprîkê da ye, bi navê min û dezgahê min da ew ê werin xebitandinê. Hem bihayê wan, hem kirêya wan, ji yekî da bal hezarî va ew ê hilbikêşe. Ez ê wî karî hemî bidim we. Hem hûn aheste û belengaz in. Nikarin xercînê wan tiştên mezin pêk bînin. Ez ê hemî xercan û divêkan hildim ser xwe. Ez ê hemî rêje û karî bidim we. Hem jî, ta dema serbestberdanê, ez ê di destê we da bihêlim. Ha, di nav pênc cêrgekarê da kar e. Eger hûn li min nefroşin, ji xwe hûn dibînin ku tu kes nikare yê di deste xwe da biparêze. Ew ê mînanî her kesî ji destê we da derkeve. Hem ew ê beyhûde here. Hem hûn ê ji wî bihayê