Ev ayeta

قَالَ الَّذٖى عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ اَنَا اٰتٖيكَ بِهٖ قَبْلَ اَنْ يَرْتَدَّ اِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَاٰهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ  …اِلٰى اٰخِرِ

ta dawî yê va ya ku, vê bûyîka tîşîkê rava dide yê, awer dide ku, ji bergahên dur da tiştan bixwe va û bi rewşa wan va amade kirin çêdibe. Hem buye ku, Sûleyman (x.l.x.) pêxemberê ku pêxemberiya xwe ra bi padîşahî yê va serfiraz buyî ji bo ku, hem ji paqijiya wî ra hem jî, ji dadegiya wî ra bibe binger, li kenarên kişwerê xwe yê pirr fireh ra bixwe va bêzorê va agahdar buyîn û tewşên şênî yê xwe dîtin û derdên wan bihîstin, di rewşa ahestgîrekî da Xweda yê Bala yê dayî. Divêk ew e ku, merif bal Xweda yê Bala va xwe bi palîne. Mînanê ku Sûleyman(x.l.x.) pêxember, bi zimanê pakiya xwe va xwestiye yê, ew jî bi zimanê hilîka xwe va ji Xweda yê Bala bixwaze û li hevwarê qanûnêd rêzik û rêzana wî ra tevbigere; cîhan ji wî ra dikeve cî yê bajêrekî da. Divêk ew e ku, textê Belqisê dema ku li Yemenê da bu, li Şamê da bixwegana xwe va yan jî bi rewşa xwe va amade buye, hatiye dîtinê; her hemin bi çehreyên merfêd li dora text da yê va dengê wan jî hatiye bihîstinê.

   Êdî balkişana çehre û dengê di bergeha durdagiva di rewşekî çakirînda awir dide û divîkane dibêje:

   “Hey merfên xwedanê padîşahî yê! Eger hun kirina dadekiya hemîşkî yê dixwazin, bi asayê Sûleyman (x.l.x.) pêxember va li dîtin û zanîna ruyê zemînê yê bi kenarên wî va yê ra bixebitin. Lewra dawerekî dadepîşe û padîşahîkî şênîperwer bi derketina bal cêrge yê ku her çaxê bixwaze, li kenarên koçwarê xwe ra agahdar dibe yê va ji ber pirsiyariya veşarikî da riha dibe, yan dikare dadiya hemîşkî yê bike.”

   Xweda yê Bala, bi zimanê raza vê ayetê va divîkane dibêje ku:

   “Hey zarên Âdem! Ez ji bendekî xwe ra koçwarekî fireh didim û di wî koçwarê wî yê fireh da ji bo ku dadiya hemîşkî yê bike yê ra li rewş û biwîkên zemînê ra bixwe bixwe va agahî yê didim û her ku min ji her merfekî ra hilîka ku bi çêketinê va ji zemînê ra bibe çêgirtîkî yê min daye. Her hemin, li gorê wî hilîkê da dayîna amadiya ku ruyê zemînê bibîne û lê binêre û bizane yê jî, huwîde ya min xwestiye, ji wî yekê da min daye. Bi serê xwe va bal wî noxte yê va negihêje jî, bi cure yê va dikare bigihêje.