Êdî, çawan ku bi axiftina ji balatiyên veşarikî yê pêxemberan ra merfan bal karhildana ji wan ra yê va di arzuyîne, axiftina ji ahestgirên wan jî, ji gihîştina bal hevtayên wan û ji çêkirna nimunêd wan ra arzuyandinekî di bihnîne. Heta heye ku were gotinê ku, wekî balatî yê veşarikî yê, balatî û têşikên mayekî yê jî, di serîda destê ahestgîrê ji cure yê merfa ra yadîgar daye. Êdî, gemiya ku ahestgîrekî Nuh (x.l.x.) pêxember e û seeta ku ahestgîrekî Yusuf (x.l.x.) pêxembere yê yîku di serîda ji merfa ra yadîgar kiriyeyî, destê ahestgîrê ye. Ji  vê bingehê ra awerekî nazike ku, pirê pîşekaran di her pîşekî da yek pêxemberê pîr digrin. Bi awayê nimûne va, gemîvana Nuh (x.l.x.) pêxember û saetkaran Yusuf (x.l.x.) pêxember û terziyan Îdrîs (x.l.x.) pêxember pîr digrin.

   Erê, her ku merfên xwedanê kolanê û zanîna xweşbêjî yê yekbendbûne ku her ayetekî Quranê pirr ruyên rêberandinê û gelek aliyên rê ravadanî yê wî hene. Wekî were ye, ayetên ahestgîrên pêxembera yê ku ronaktirê ayetên Qurana Ahestegîr-Axiftiyê ne yê, yek çîrokê dîrokê ninin. Belkî ewana pirr divîkên rêberandinê yê, di xwe da hildidin. Erê, bi gotandina ahestgîrên pêxembera va dawiya bergehên fen û pîşeyê merfa yê di çixêzîne. Li amancêd wî yê pêşdatirinê yê, tilî yê digivîşîne û nîşangahên wî dawîntirinê yê rava dide. Destê kêfandinê li pişta merfa dixîne, bal wî amancê va dajuyê. Mînanê ku dema burî, enbara tuximên dema hatî û ayîna karên wî ye. Dema hatî jî, zeviya dema burî ye û ayîna tewşên wî ye. Niha emê, bi awayê nimûne va ji wî kana pirr fireh da çend nimunekî wî tenê yê rava bidin:

   Bi awayê nimûne va, ayeta   

وَ لِسُلَيْمٰنَ الرّٖيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ

niya ku olamandina bayê bi awayê ahestegîrekî Sûleyman (x.l.x.) pêxember va rava dide yê dibêje: “Sûleyman pêxember di rojekî da bi firîna li hewayê da rêya du meha birriye.” Êdî, di viya da awer dide ku, ji merfa ra rê vekiriye ku, di hewayê da bergahekî wuha yê bibirre. Wekî were ye, gelo merfa! Êdî ku ji te ra rê vekiriye, bal vê payê va nêzik bibe û bigihêje. Xwedayê bala bi zimanê vê ayetê va bi divikî va dibêje: Hey merivo! Bendekî min ji bo ku hewa nefsa xwe hişt, min wî li hewayê siwar kir. Hun jî, tenbeliye nefsê bihêlin, ji hinkê qanûnêd adetê min da baş huwîdeyê bigirin, hun jî dikarin lê siwar bibin.”