“Bi ser her yekê wan sê çeman da yek dilop, her çaxê tê xwarê û ji wî yekî da efzunin.” Hem di hildanekî da hatiye gotinê ku: “Zangaha van sê çeman ji bihîştê da ye.” Bingeha vê gotinê ev e ku, her ku pêwendên maddî, ji zayîna vana wuha pirane ra hildayî nine. Her hemin zayîngaha wan, di cîhanekî veşartî da ye û ji gencinekî rehmetê yê dizê da tê ku denge ya yê çûyî û yê hatî dikudîne.

   Êdî, Qurana Huwîdedar, bi bîr va anîna vî divîkê va xwendinekî wuha dide ku, dibêje: Hey zarên Îsraîl û hey zarên Âdem! Hun bi hişkiya dil û bihêşkiya xwe va li hemberê Xwedakî Mezinkarê were da hun serkeşî yê dikin û ji tava nasîna rojekî payîdarê were ra bi gêjanî va hun çavê xwe digrin ku, çemên mezinê wekî Nîlê efzûnê ku Misra we, bal rewşa bihîştê va zivirandiye yê ji devê kevirên hişkî hola da dirêjîne. Ahestgirên karîna xwe û guwahiyêd yekitiya xwe, di asayê siturê û kişan û rijana wan çemên mezin da ji dilê cîhanê û ji mejî yê zemînê ra dide û bal dil û hişê cîn û merfa dirijîne. Hem hinkê kevirên hişkê bêbihîkê yê, di awakî wuha sosret da ji ahestgîrên ^(Haşiye)  karîna xwe ra xuyagahkirina wî, wekî ku ta va rojê, rojê rava dide yê, wî Xweda yê Mezinkarê yê rava dide. Di wî tewşê da hun çire li hemberê wî roniya nasîna wî da kor dibin, nabînin? Êdî, li van sê bingehan, çawan xweşbêjekî hatiye poşamdinê yê bibîne û li xweşbêjiya rêberdanî yê tûj binêre. Gelo kîjan hişkî û diriştî heye ku, li hemberê vê xweşbêjiya rêberandinê ya wuha germ da dikare diyax bike û neheçiqe? Êdî, ji serîda bal vira va te zanîbe, çîroskekî ahestandina rêberandinê ya Qurana Huwîdedar bibîne. Ji  Xwedê ra şabaş bike.

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ

اَللّٰهُمَّ فَهِّمْنَا اَسْرَارَ الْقُرْاٰنِ كَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضٰى وَ وَفِّقْنَا لِخِدْمَتِهٖ اٰمٖينَ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمٖينَ

اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلٰى مَنْ اُنْزِلَ عَلَيْهِ الْقُرْاٰنُ الْحَكٖيمُ وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ صَحْبِهٖ اَجْمَعٖينَ