wekî hewayê nerm e û bêdiyaxe û li hemberê mezina ya karîna wî da di kunde yê de. Lewra van çêkberên dizgûn û van tewgerên Xwedê yê huwîdedar û hêjakarê ku em li ser xwelî yê da dibîninê, di bin zemînê da wekî wan dikişe. Belkî di rewşekî bi huwîde va sosrettir û bi dizgûnê va hosrettir da huwîde û nêrîna Xwedê dixuyê. Binêrin! Ewan kevirêd girê hişktir û bêbihîk çawan wekî mumê, li hemberê fermanêd çêkirnê da nermayî rava didin û ji wan avêd xweşik û ji wan kokên nazik û ji wan tamarên wekî hevrimêşê yên fermanberên xwêda ra wisan bêdiyax û bê hişkayî ne, goya wekî evîndarekî bi têgarana wan nazik û rindikan va dilê xwe kerî dike, di riya wan da dibe xwelî.
Hem bi ayeta
وَاِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللّٰهِ
yê va tujika bingehekî mezinê wuha yê rava dide ku, mînanê kerîbûna çiya yê navdar û belavbûna kevirên wî yê bi xuyabûna Xwedê va ya di biwîka xwestina dîtina Xwedê da yê xwirê kevirên li rûyê zemînê da yê ku goya kevirên yekpare yê ku kokê wan hişk bûye yê, bi xuyanêd xwedakî yê mezinkî yê di rewşa lerza zeminê û yan hinkê biwîkên zemînikî yê da yê va ji diharên bilindê wan çiyan da bi xuyana wan vexuyanêd mezinikî yê tirs da yê va kevir perçe dibin, hinkê wan bal xwelî yê va werdigere, ji gîha ya ra dibe kangah. Hinkê wanê dinê kevir dimînin, tilol dibin, bal newalan û deştan va belav dibin. Mînanê cîgahê çêkdarên zemînê yê di gelekî karên wan da olamkartî yê dikin û ji bo hinkê huwîde û karên dizê ra ji karên û huwîde ya Xwedê ra kunda olamtî yê dikin, ji distûrên huwîde yê Xwedê ra rewşa fermanberan digerin. Her hemin ji wî tirsê da wî cî yê bala yê hiştin û nimizkarane ciyên jêrê hilbijartin û ji wan karên hêja ra pêwendebuyîn, beyhude nabe û serberdayî nîne û rasthatî jî nîne. Belkî bi tewgerên huwîdekarane yê Huwîdedarekî Karînkar va di nav wî bêduzanî yê da duzanekî huwîdeyane yê ku ji nêrîna xuyakî ra naxûyê yê heye ku jê ra rêdar ew e ku, huwîdekarên bi wan keviran va girêdayî û balatiya duzanê û xweşpîşeyî ya kirasên poşandiyên li gewde yê çiya yê ku wana li ser wî da tilol bûne yê û yên nimûçandî û sosikandî yê bi nîşanêd kulîlk û meywan va yê, bêguman guwahî yê didin. Êdî, we van sê ayetana di noxta nêrîna huwîde yê da çire bihadar buyîna wan, we dît. Niha binêrin li nazikiya gotina Quranê û li ahestandina xweşbêjiya wî yê, çawan tujikên van bingehêd mezin û fireh û hêja yê bûrînî yê, di nav sê movikan da bi sê biwîkên navdar û xuyadar va rava dide û sê biwîkên dinê yê bingerê pendanî yê di bîr va tîne. Bi wî va rêberîkî nazik çêdike û engelandinekî diyax sot dike.
