mezin û rewşekî tenikê wan were ravakirinê. Hem tewgerên Xwedê yê têşikên adetê yê di bin perda adetê û di binê zeminê dayan, bi kurtî va werin nîşandinê. Êdî, li ser vê razê da ye ku Qurana Huwîdedar bi vê ayetê va dibêje:

   Hey zarên Îsraîl û hey zarên Âdem! Ji we ra çi bû ye ku, dilê we ji kevirê hişktire û pirtir êşk bûye. Lewra ma hun nabînin ku, wan kevirêd qirase yê ku wê binîka mezina pirr hişk û pirr işk û di bin xwelî yê dayî, were li hemberê fermanêd Xwedê da olamkar û bindestin û di bin kirinêd Xwedê da were nerm û fermanberin ku, tewgerên Xwedê, di hewayê da di çêkirina daran da çawan bi hêsayî va dikişin. Were jî, di binê zemînê da û di wan kevirên hişkê gir da wisan bi hêsayî û duzan va heta mînanê gera xwûnê ya li hemberê tamaran da yê, cuyên û tamarên avê ^(Haşiye)  yên dizgûn, bi balatiya huwîde yê va di wan keviran da bêrabirê dîtinê va dikişin. Hem mînanê rewşa belavana çiqilên dara û gihaya yê bi hêsanî va ya di hewa yê dayî, were bi hêsanî va tamarên nazikê kokan di kevirên li bin zemînê da bê engel dîtinê yê va bi fermanêd Xwedê va dizgûn belevdibinê yê Quran balêva awer dide û bingehîkî fireh yê bi vê ayetê va dide xwendinê û bi wî xwendîkê va ji wan dilên hişk ra vî divîkê dide û bi awer va dibêje ku:

   Hey zarên Îsraîl û hemî zarên Âdem! Hun di nav jaritî û ahestiya xwe da çawan dilekî hildidin ku, li hemberê fermanêd xweda kî were da ew dila bihişka yî va diyax dike. Tewş ev e ku, binika mezina wan kevirên qirase yê hişk li pêşberê fermanêd wî xweda yê da bi balatiya serfirûyê va di tarî yê da olamêd xwe yê nazik, seraser pêk tînin, serhişkî yê rava nadin. Belkî ewan kevirana ji hemî jiyandarên li ser xwelî yê da yê ra bi tevê ava jiyanê va ji bingerêd mayînê jiyana wan ra were enbardarî yê dikin û were bi dadegîkê va ji parvekirinê ra çare nin û bi huwîdekî were va ji belavandinê ra di bin çare ku di destê karîna xweda yê Huwîdedarê Mezinkar da minanê mumê û belkî