DAWÎK

   Ravedayîna çar gavên di vê rêya ahestî û belengazî û telîzanî û hoşanî yê da yê, di bîst û şeş Gotinê di warê zanîna bingehî û bingeha şerîetê û huwîde yê Quranê da yê da borî ye. Sade li vê derê da em ê bal nuxtekê duduya va awirekî kurt bidin. Wuha ku:

   Erê, ev rêya kurttir e; lewra çar gav e. Ahestî, destê xwe ji nefsê da bikişîne, raste rast dide Xwedayê Karînkarê Mezinkar. Tewş ev e ku, evîna ku rêya birratir e yê ji nefsa xwe da destê xwe dikişîne. Lê bal evînbera bihorîk va radihêle. Piştê ku, çûyîna wî, dibîne yê da bal Dilberê Bingehîn va diçe. Hem ev rêya, çêtir e. Lewra pertaf û dozên balafirane yê nefsê, tê da tune nin. Lewra ji ahestî û belengazî û kêmasî yê di nefsa wî da tişt tune ye ku, ji berga xwe pirtir bibûre. Hem ev rêya giştanêtir e û şoşa mezin e. Lewra mînanê xwedanê yekhebûnî yê ji bo qezenckirina amadiya timmanî yê ra neçar nabe ku cîhanê ji mirandinê ra berbend guman bike 

لَا مَوْجُودَ اِلَّا هُوَ

yê dawerîne û yan jî, wekî xwedî yê yekdîtinê yê ji bo amadiya timmanî ra cîhanê di zindana bîrkirina bêbergeh da ji zindanê ra berbend xulya bike

لَا مَشْهُودَ اِلَّا هُوَ

bibêje. Belkî, bi awayê pirr xuya va Quranê wî ji mirandinê û ji zindanê da aza kiriye, ji wê yekê da ew jî, rûyê xwe dizivirîne û hebûkan ji olama bi navê wan bi xwe va yê da rût dike. Bi navê Xweda yê Afirîdê Mezinkar va dixebitîne. Di olama xuyagahê û ayînedariya navêd wî, xweşik da diolamîne. Bi nêrîna divîka tîpane va li wan dinêre. Ji  gêjaniya bêberge da riha dibe. Dikeve amadiya timmanî yê.

   A pêda, ew e ku: Hebûkan bi navê hebûkan va ji olamê da rût dike, bi divîka navane va lê dinêre.

***