wî di bin tirsên bêsînor da diheciqin. Hem di rewşekî ku ji her kesî ra dibe xwestekar, hem ji her tiştê ra û ji her bûyîkê ra dilerize da diçe. Ta bal ciyê daxwaz va digihêje. Li wê derê sezayê merifê serkêş û revokê yê dibîne.
Herçîke eskerê ku ji rêzana eskertiyê hezkir, çente û sîlaha xwe parêzt û li aliyê rastê da çûyî, ji kesî da minet nagire, ji kesî natirse, bi hîsatiya dil û can va diçe. Ta bal wî bajarê daxwestî va digihêje. Li wê derê, mukafatekî hêjayê eskerekî namûskar ê ku olama xwe baş kiriye yê dibîne.
Êdî, hey nefsa serkêş! Tu bizan ku, ewan du rêwiyana, yekî wî serfirûyê qanûna Xwedê ye. Yekî wî jî, merifekî serkêş û peyîkê hewayê ye. Ew rêya jî, rêya jînê ye ku, ji cîhana canan da tê, ji gorê da dibore, bal cîhana dinê va diçe. Ew çente û sîlaha jî, îbadet û teqwa ye. Yê îbadetê, çendan giranîkî wî yê xuyakî heye. Lê di divêka wî da hêsatî û sivikatîkî werre heye ku, nayê nasandayînê. Lewra periskar di limêja xwe da dibêje:
اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ
Dibê ku, “Xaliq û Rezzaq ji wî pêva tune ye. Zirar û kar di destê wî da ye. Ew hem Hekîm e, tiştê beyhude nake, hem Rehîm e, qencî û rehmeta wî pirr e.” Ji rûyê ku wuha bawer dike yê da di her tiştê da deriyê xezînekî rehmetê dibîne. Bi niyazê va dikute. Hem her tiştê ji fermana Xwedanê xwe ra berbend dibîne, xwe bal Xwedanê xwe va davêje. Bi spartinê va xwe balê va dipalîne. Li hemberê her lêxistegerê da xwe diparêze. Baweriya wî, ji wî ra asantîkî gihêştî yê dide.
Erê, mînanê her qencî yê bingehîn, kana dilêrî yê jî bawerî ye û ubûdiyet e. Mînanê her kotîtî yê, kana tirsokî yê jî, şaşîtî ye. Erê, pereskarekî tam rewşendil, giloka zemînê bibe bombe û biteqe, heye ku wî natirsîne. Belkî li karînekî semedanî yê tîşikî yê bi sergeranîkî noşîn va lê dinêre. Lê feylesofekî guhnede yê bêdil ê ku jê ra rewşenhişkî navdar dibêjinê yê li asîmanê da stêrkekî pûçdar bibîne, li zemînê da dilerize. Dibêje: “Gelo ma ev stêrka serserî, li zemîna me nekeve? Dikeve xulya ya. Çaxekî ji stêrkekî wuha da Emerîka lerizî. Pirê wana çaxa şevê da xanî yê xwe hiştin.
Erê, meriv di rewşa ku ji tiştên bêdawî ra hewce ye, sermiyanê wî wekî hîçê ye, hem di tewşa ku ji lêxistikên bêdawî ra amanc e, karîna
