Li bingehên ku di van heft pêprîkan da balê va hat awirdayîniyê, bi carkê va binêre, çavê xwe vebike. Fenera qafê xwe bihêle. Di nav tava îcaziya wekî nîvrojê yê da divêka vê ayetê bibîne. Ji asîmanê wê ayetê da stêrkekî bingehî yê bigire bal ahurmanê di serê te da yê va bavêje. Ahurmanê xwe biqewitîne! Em jî, diqewitînin û
رَبِّ اَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطٖينِ
yê, bi hev ra bibêjin:
فَلِلّٰهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ وَ الْحِكْمَةُ الْقَاطِعَةُ
سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ
***
