Merif, meywa dara afirîkiya perça wê ya dawînî ye. Xuyayî ye ku, meywa tiştekî, perça wî ya dûrtir û firetir û naziktir û hêjatir e. Êdî, ji bo vê yekê ra merivê ku meywa cîhaneyî mucîzekî qudretî yê firehtir û nîgartir, ahesttir û balatir û jartir û naziktir e. Ji  wê yekê da zemîna ku, hêlikan û cîgaha wî ye yê, bi tevê pîçûkî û hûrikiya xwe ya, li gorî asîman da bi maddeyiyê va bi divêkî û pîşetiyê va bûye dil û gerînika hemî cîhanê û ravagah û raxistgaha hemî mucîzatê pîşeyî û xuyagah û nuxta gerînika hemî vexuyanêd navên wî û komgah û vajîgaha kirinkariya xwedaniya bê dawî û binger û çarsuya çêkdariya xwedatiya bêberge û bi arizî va a çêkirina camêrane ya di cûreyên piçûkê pirê gîhan û jiyandaran da yê û di pîvanîkekî piçûk da nimûnegaha çêkberên di cîhanêd dawînê yê gelek fireh da yê û dezgaha zû geriya ya ristberên timmanî yê û mînangaha zû veguheriya ya nêrîngahêd sermedî û zevî û perwergaha teng û bûrîka zû sinbuldaya tovikên bostanêd timmanî yê geriyaye. Êdî ji vê mezina ya veşarikî ^(Haşiye)  û hêjatiya pîşeyî ya zemînê da ye ku, Qurana Huwîdedar zemîna ku li gorî asîmana da mînanê meywekî piçûkê darekî mezin e yê, ji hemî asîmana ra denge digire. Ewê, di çavêkî da hemî asîmana di çavêkî da datîne. Car bi car 

رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَ الْاَرْضِ

  dibêje. Hem zû veguheran û tim veguherana zemîniya ku ji van huwîdeyên bûrîda derdikeve yê dixwaze ku, çêkdarên wê jî, li wê goreyê da bibin xuyagahê veguheranê. Hem ev zemîna piçûk, ji rûyê ji mucîzatê karîna Xwedê ya bêberge ra xuyagah dibe yê daye ku,