nemayîna wê û serberdayî nehiştina wê, rava didin ku, ne kirin û tewşên hêjadarê giloka zemîniya gir a ku hêlikan û dayîk û cîgah û parêzanê bihikdarên bêjimare yê, belkî tu tiştekî wê, hûrik be, li derva yê vîn û daxwaz û xwestina Xwedê da nabe. Lê Karînkarê Bêberge, bi daxwaza huwîde yê xwe va pêwendin xuyakî yê, ji tevgerên xwe ra perde digerîne. Gava ku lerzana zemînê dixwaze, caran jî, ji geranî ra li kangahekî ferman dide, agir dike. De bira teqandinê kangahê yê jê be, dîsa bi ferman û huwîdeya Xwedê va dibe, wekî mayîn nabe. Bi awayê nimûne va, merfekî bi tivingekî va li yekî xist. Li wî merfê lêxistvan tew neyê nêrînê, sade li nuxta agirhildana barûtiya di fîşengê dayî tenê ra binêre, hemîşkê heqên kuştiyê bêçare da winda kirin, bi çi asayê va guhnedetî û dêwanetî ye. Bi xwe wisan jî, fermana Xwedê ya ku ji bo hişyarkirina merfên sersem û xeşimkar ra bombekî ku di nav giloka zemînê ya ku fermanberekî, belkî gemiyekî û firokekî olambendê Xweda yê Karînkarê Mezinkare yê, eger bike yê dibêje yê, bîrvakirin û bal xweristê va xiş bûyîn, kotîtirîn gêjanî ye.

   Dûvdar û Berkenara Pirsa Şeşan: Merifên xwediyê şaşitî û zindîqtiyê, ji bo parêztina rêçika xwe û ji bo hemberdarî û engelkirina hêşiyariya merifên xwedan bawerî yê ra wisan inirekî hosret û gêjanekî sosret rava dikin ku, merifa ji meriftiyê da poşman dike. Bi awayê nimûne va, ji rûyê ku heyîkan û anjorêd mezin, ji gunahê merifa yê tarî û sitemkarê ku di vê dawiyê da bi cêrgekî va rewşa giştanî yê girtiye yê da hêrs dibin û Çêkdarê zemîn û asîmana jî, ne bi xwedatikî arizî va belkî bi gorî Xweda û Dawerê hemî heyîkan û hemî cîhana yê va bi vexuyanekî hemîşkî û fireh va di rewşa komaniya cîhanê da û di çembera hemîşkiya xwedanî yê da cûreyî merifa hişyar bike û ji xeşma wê ya bêtir da bibûrîne. Padîşahê cîhanê yê ku nasîna wî naxwazinê yê, bide nasandinê yê ra ji av û hewa û elektrîkekî bêhevtayî ku nayê birînê yê da bager û lerzana zemînê yê û mînanê cenga giştanî yê, derdên giştanî û bêtirî yê, li rûyê cûreyî merifa dixîne. Bi wê yekê va huwîde û karîna xwe, dadgînî û payîdariya xwe, daxwaz û daweriya xwe, di çehrekî pirr xuyayî da rava dide. Di wê tewşê da hinkê ahurmanêd gewende yê di çehreyê merifa da yê, li hemberê wan bihikandinê xwedanî û azirandinê xwedayî yê da bi inirekî gêjane va hemberî dikin, dibêjin ku, “Xurist e, teqandina kangahekî ye, lihevrasthatinî ye. Germa rojê û lêketina wê ya bi elektrikê va ye ku, li Emerîkayê da pênc seetan, hemî makînan di cî da daye hiştinê û li ban û hewaya