Lewra, pertalên wan bêgunaha yê pûç, di warê wan da dibe sedeqe. Dikeve ciyê pertalekî payîdar, çawa ku jîna wan jî, di cêrga ku jînekî payîdar bide qezençkirinê yê da dikeve ciyê cûrekî şehîdtiyê da bi wî awayî va ev lerzana zemînê ya ji zor û azarekî bûrîk û hindikê gorane yê da karekî mezin û timmanî yê dide karkirinê yê, di warê wan da di nav hêrsanê bi xwe da banînekî ye.

   Pirsa Pêncan: Xweda yê Dadkar û Banînkar û Karînkar û Huwîdedar çira ji sûcên arizî ra azarê arizî nade, anjorekî kelte yê berdide wan? Ev tewşa ji zîbatiya banîna wî ra û ji firehtiya karîna wî ra çawan hevwar dikeve?

   Berpirs: Karînkarê Mezinkar ji her anjorekî ra pirr olam daye û di her olamekî da pirr çirîkan dide dayînê. Di tek olamekî anjorekî da, tek çirîkekî wî, çirkîn û ziyan û kul be jî, çirkên dinê yê rind, vê çirîkê jî dixîne ciyê ya rind. Eger ji bo ku, ev tek çirîka çirkîn neyê hebûnê, ew anjora ku li merfa hatiye hêrsê yê, ji wê olamê da were engelkirinê, wê gavê bi jimara wan çirîkên rind va qencî tên hiştinê û li gorî ku qencîkî divêkdar neke. Ziyan dibe yê va bi jimara wan qenciyan va ziyanan tên kirinê. Mînanê ta ku tek ziyanekî neyî yê. Pirr çirkîn û dijberê huwîde yê û dijberê bingehê û kêmasî ye. Karîn û huwîde û bingeh ji kêmasiyê paqijin. Êdî ku hinkê sûcan, di cêrga ku zemînê û anjoran bal hêrsê va bîne yê da gunahekî fireh e û ji heqê pir çêkberan ra êrîşekî pestkar e. Her hemin ji bo ravedayîna pirr çirkîniya wî sûcî ra ji anjorekî ra di nav olama wê ya hemîşkî da fermandayîna ku wana biazirîne yê, huwîde û dadgînî bi xwe ye û ji sitemberan ra banîntî bi xwe ye.

   Pirsa Şeşan: Lerzan di hundirê giloka zemînê da çirîka veteqandinê kangahîkê bûyîna wê yê, merivên sersem eşkera dikin. Goya bi çavê bûyîkekî rasthatî û xweristî û bêdaxwaz va lê dinêrin. Pêwend û çirîkên veşarikî yê vê bûyîkê nabînin. Ta ku, bal hişyartiyê va werin. Madda ku va na xwe balê va dispêrinê yê, ma bingehekî wê heye?

   Berpirs: Ji şaşitiyê pê va tu bingehekî wê nîne. Lewra, li ser giloka zemînî ya ku her salê, ji pêncî milyonê pirtir kirasên nimûçkar û dûzandar dipoşe û diguherîne yê da bi awayê nimûne va ji geroha mêşa ya ku tek cûrekî hezaran cûreyî ye. Ji  kitên wan ê bêjimar da tek kitekî, ji sedan leşên wê da baskê wê yê ku, tek leşekî ye yê. Ji  tîrêjna daxwaz û vîn û şîn û huwîdeyê ra xuyagahiya wê û ji wê da bêperwa