Hey nefsa min! Nebêje ku, “Dem veguheriye, çax veguheriye. Her kes di cîhanê da noq bûye, ji jiyanê ra perestinê dike, bi derdê jînê va serxoş e.” Lewra mirin venaguhere, cihêtî bal mayînê va wernagere, venaguheze. Ahistiya merifa û belengaziya merûya venaguherin, pirr dibin, rêwîtiya meriva nayê birînê, lezaniyê peyda dike.

   Hem nebêje: “Ez jî wekî herkesî me.” Lewra, herkes bi te ra bal deriyê gorê va hevaltiyê dike. Bilana bi herkesî ra di derdê da bihevrabûyînî, li wî aliyê dinê yê gorê da pirr bêhîm e. Hem xwe serberdayî guman meke. Lewra tu, di vê mêvanxana cîhanê da bi çavê huwîdeyê va binêrî, tu tiştekî bê rêzan û bê amanc nabînî. Çawan tu bê rêzan û bê amanc dimînî? Van bivêkên cîhanê yê wekî lerzana zemînê yê, lêyistikên li hev rasthatinê yê nînin. Bi awayê nîmûne va, kirasên pirr dûzandar û pirr nimûçkarê li serhevdayî û di navhevda yên ku, ji cûreyêd gîhan û jiyandaran da li zemînê yê hatine poşandinê yê, ji serî da bal binî va bi amancan û bi huwîdeyan va sosikandinê û çekitandê bûyîna wan tu dibînî û di nav amancêd pirr bala da bi dûzana balayî va wekî, Mewlewî yê sergeran, geran kirin û çerxandina wî yê tu dizanî, çawan dibe ku, bivêkên jiyanê yê mirin alozê wekî lerzana ^(Haşiye)  giloka zemînî yê ya ku ji giraniya veşariya hinkê tewşên gêjaniyê, ji zarên Adem da bi arizî va ji bawerkeran da begem nake yê da bi milweşandinê va di mînane yî yê, mînanê belavandina zindîqekî yê bê amanc û li hevhatîkî guman dikin, ziyanêd êşane yê hemî derdzedeyan, bêhember wekî toza belavbûyî yê rava didin, bal bêhêvîtikî bêtir va davêjin. Hem sûcekî mezin, hem sitemekî mezin dikin. Belkî bivêkên werre yê bi fermana Xwedakî Huwîdedarê Banînkar va pertalê pûçê bawerkeran, bal ciyê sedeqeyê va werdigerînin, payîdar dikin û ji gunahên ku ji nankoriyê da têyan ra paqijandine. Çawan ku rojekî yê were ku, ev zemîna olambend, rêçikên merfa yê sosika rûyê xwe yê, şirkaloz, bêşukir dibîne û çirkîn dibîne. Bi fermana Xwedê va bi lerzanekî mezin va hemî rûyê xwe paqij dike, dipakîne. Bi fermana Xwedê va merfên Xwedê yê nîvkariyê bal dojehê va valadike, ji merivên Xwediyê şabaşê ra dibêje; “De bal bihiştê va bifermînin.”