Hem, bi mezinaya xwe ya bêdawîn va tiştên pirr hûrik û piçûk jî bi hêjatî va dizgûn dike û ji rindçêkirinê derva nahêle. Êdî ji hebûna vê bingeha Quranê ra çawan dûzana gîhaştir a di nav hêsaniya bêbergeya xuyayî ya di hebûkan da yê, guwahiyê dide, nimûna werreyê jî, raza huwîdeya wê rava dide. Bi awayê nimûne va:
وَ لِلّٰهِ الْمَثَلُ الْاَعْلٰى
olamên roja ku ji navên rindê Xwedayê Mezinkar da mînanî neynikekî tarî, navê wî Nûr e ku bi fermana Xwedê û bi zora wî va jê ra xuyagah bûye yê vê bingehê, bal hiş va nêzîk dikin. Wuha ku:
Roj, bi balatiya xwe va ji hemî tiştên tenik û ronak ra di cêrga dawîn da nêzîk e. Belkî ji wan bi xwe da pirtir ji wan ra nêzîk e. Bi tîrêjna xwe û bi nimûnîka xwe va û bi pirr aliyên mînanî teserrûfêyê va wana tasîrber dike; digel ku ewan tiştên ronak hezaran sala ji wê dûr in. Bi tu awakî va wê tasîrber nakin, nêzîktiyê doz nakin. Hem, ew roja, ji her hûrçikê ronak ra heta tava wê li kû derê ra têketibe, li wê derê da mînanê amade û nêrîndar hebûyîna wê, bi xuyana vajîka rojê û cûrekî nimûnîka wê ya gorî hilêk û rengê hûrçikê va tê zanînê. Hem, di cêrga mezinaya roniya rojê da firetî û berga wê fireh dibe. Ji mezinaya ronatiyê da ye ku, tiştên piçûk û hûrik ji wê va nikarin xwe veşêrin û birevin. Divêk ew e ku, mezinaya firetiya wê, tiştên parîk û hûrik bi raza ronatiyê va bal derva navêje, bi vajî va bal çembera firetiya xwe va digire. Hem roj, di tîrêjên û olamên ku jê ra xuyageh bûyeyî da bi awayê hoşandina nebûyiyê va em wî kirînkarê xwastekar bihoşînin. Ew di nav hêsanî û lezanî û firetiya werre da ji hûrçikê û ji çilkê û ji rûyê deryavê da bal stêrkên gerok va bi distûrdana Xwedê va dixebite ku tê hoşandinê ku van kirinêd mezin sade bi fermanekî sade va çêdike. Hûrik û stêrk li hemberî fermana wî da wekî hev in. Rêjeya ku ji rûyê deryayê ra dideyê, ji hûrikê ra jî, bi gorî hilêka wê va bi dûzana bala va dide. Êdî ev roja ku li rûyê deryava asîmanî da peqokekî ronîdar e û ji ayîsana navê (Nûr)î yê navê Xwedê yê karînkarê bêberge ra neynikekî tarî ye. Em li ber çava da ji nimûnêd sê hîmêd vê bingehê ra xuyagahbûna wê, em dibînin. Her hemin Xwedayê mezinkarî (roniya roniyê, ronîkarê roniyê û çêkdarê roniyê) yê ku ronî û germa rojê li gorî zanîn û karîna wî da wekî xweliyê tarî ye, ji her tiştî ra bi zanîn û karîna xwe va bêdawî nêzîk û amade û nêrînkarbûna wî, tiştan ji wî da pirr dûrbûna wan, hem werre bêzor û bêdestdan û bi hêsaniyê va tiştan (çi karan) dike ku, mînanî ku bi lezan û hêsaniya sade fermanî tenê va çêdikeyê tê zanînê.
