GOTINA DONZDEHAN  

 بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ اُوتِىَ خَيْرًا كَثٖيرًا

   Bi hikmetê pakê Qurana Hikmetdar va bi kurtasî va dakişana huwîdeyê felsefeyê ye. Hem dubakê pirr kurtê xwendîka perweriya ku hikmetê Quranê, ji jîna xweganî û jîna komaniya merifa ra dide ye. Hem bal aliyê balatiya Quraniya li axiftên Xwedê yê mayîn û li hemî gotinan ra yê va awirekî ye. Êdî, di vê gotinê da çar hîm hene.

   HÎMA YEKÊ: Li cihêtiya hikmetê Quranê û huwîdeyê fennê ra bi dûrbîna vê çîroka nimûneyî ya hatî va binêre.

   Çaxekî, dawerekî navdarê, hem ayîndar, hem pîşekar, Qurana Hikmetdar, bi nivîsanekî hêjayê paktiya wê ya di divêkên wê da û hêjayê ahistandina di axiftên wê da yê va binivîse, ji wê bejna ahistegîr ra potekî têşik bipoşîne.

   Êdî ew balayê nimûçkar, Quranê di rewşekî pirr sosret da nivîsî. Hemî gewherên hêjayî di nivîsana wê da xebitand. Ji  bo ravadayîna cûretiya bingehên wê ra hinek tîpên wê yê gewdekî yê bi elmas û zimrutê va û hinkê wan bi lulu û akîkê va û hinkê wan, bi pirlante û mercanê va û cûrekî wan bi zîv û zêr va nivîsand. Hem di rewşekî werre da sosikand û nimûçand ku, herkesê ku, xwendinê dizane û nezane yê, ji nêrîna wê da sergeriyan dibû û dixweşikand. Bi arizî va ji nêrîna bingehdaran ra ew rindiya rewşaneyî, nîşanê rindiya pirr pertew û zîbatî yê pirr şirînê di divêkên wê da ye. Ji  wê yekê da bûye antîkekî pirr hêja.

   Paşê, wî dawerê vê Qurana sosikandî û nimûçandî yê, ji fêlesofekî yabanî û zanakî misilman ra nîşan da. Hem ji bo teqilandinê,