Kitaplar
Mesnewiya Nûriye

   Û dîsa em dibînin ku Sanîê sermedî û Sultanê ebedî, li van diyarên ku mêldarê hevdaketin û hilweşînê ne û li van meydanên ku mehkûmê xerabûn û xelasbûnê ne, eserê hikmeteke eyan û înayeteke beyan, edaleteke bilind û merhemeteke berfireh a wusa dide nîşandan; însanekî ku qelbê wî pûç nebûbe û çavê wî kor nîn be, bi eynelyeqîn fêm dike ku hikmeteke ji wê hikmetê kamiltir tune. Û înayeteke ku ji wê inayeta ku eserê wê têne xuyanê, xweştir nîn e. Û edaleteke ji wê edaleta ku emareyên wê têne xuyanê, meztir, ne mumkun e. Û merhemeteke ji wê merhemeta ku fêkiyên wê têne xuyanê, berfirehtir, nayê tesewwur kirinê. Nexwe ew çax, li welatê wî Sultanî, ku warên qedîm, diyarên daîm, şêniyên muqîm, tune bin; lazim e ku ev hikmet û înayet û edalet û rehmeta ku li ber çavan e, berevajî be û biqulibe û ji teref ehlê aql û fikrê ve, înkara wan bête kirinê. Û her wuha, divê xwediyê wan fî’ilên hekîmane, haşa! gere sefîh û zalim be. Lê ev yeka, muhal e ku berevajî û ketma heqîqetê ye.

   Ey hevalê ku min guhdar dikî! Zenn neke ku delîl û emareyên çêbûna heşrê û hatina wê, tenê munhesirê van qismên ku me qal kirin e. Heqîqeta ji emareyên bêjimar ên ku Qurana Kerîm nîşan daye û jê tê derxistin ev e ku Xaliqê me, dê me ji van wargeh û pêşengehên dunya fanî derxe û neqlê qerargeha rubûbiyeta xwe ya berqerar û baqî, bike. Û dê evî memleketê seyyal û bêsekan, biqulibîne bi bal memleketekî sabît û sermedî ve. Û dîsa zenn neke ku ji esmayê husna, yên ku heşrê dixwazin û îqtiza dikin, tenê îsmên Hekîm, Kerîm, Rehîm, Adil, Hefîz in. Bîlakîs, hemû esmayê ku eleqa wan bi tedbîra kaînatê re hene, her yekî wî, heşrê dixwaze û îqtiza dike.

   Xulase: Mesela heşrê, heqîqeteke wusa ne ku Xaliqê Zîşan, bi esmayê xwe yên celalî û cemalî ve, Qurana Mu’cîzul Beyan a ku îcmaya temamê kitêbên semawî û enbiya û ewliya û esfiya di xwe de girtiye û fexrê kaînatê Hz. Muhemmed (s.) –ekmelul xelq we eşreful însan– çawa li ser hatina heşrê bi îttifaq hukum danîne; her wusa, ev kaînat jî bi hemû ayat û kelîmatê xwe, ji çêbûn û hatina heşrê re şahidiyê dike. Heta her perçeyekî ji kaînatê –çi cuzî dibe, çi kullî; çi cuz dibe, çi kull– du alîyê wê hene. Bi alîyekî xwe, li Xaliqê xwe dinêre; ji hebûn û yekbûnê/wehdaniyetê re delalet dike. 

Hata Bildirim Formu
Sayfalar
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150151152153154155156157158159160161162163164165166167168169170171172173174175176177178179180181182183184185186187188189190191192193194195196197198199200201202203204205206207208209210211212213214215216217218219220221222223224225226227228229230231232233234235236237238239240241242243244245246247248249250251252253254255256257258259260261262263264265266267268269270271272273274275276277278279280281282283284285286287288289290291292293294295296297298299300301302303304
Fihrist
Lügat