Î’lem eyyuhel ezîz! Şayet gava bi unwanê melûm û merûf, li Xweda Teala binêrî, meçhûl û menkûr û sergirtî dimîne. Lewra, ev melûmiyeta han, ulfeteke urfî û teqlîdeke semaî û bi sehkirinê ye. Îfadeyeke ku heqîqetê nîşan bide, nîne. Digel vê yekê, ew maneya ku bi wê îfadeyê tê fêhmkirin, nikare ewê maneyê digel sifatê mutleq, bike hiş. Tenê ji bo fikirîna Zatê Eqdes, cûreyekî unwanê ye. Lê gava bi unwanê Mewcûdê Meçhûl, li Xwedê Teala bê nêrîn, tîrojên merîfet û nasînê, heta qasekî eyan û eşkere dibin. Û bi sifatê mutleqê muhît ê ku li kaînatê tecellî dike, derketina evî mewsûfî ya ji wî unwanî, giran nayê.

   Î’lem eyyuhel ezîz! Her esmayekî husna, yên din, bi kurtasî dihundirîne û îhtiwa dike. (Her wekî ku tav, heft rengê rojê, di xwe de digre) Her wuha, çawa her yek, ji yê din re delîl e; ji her yekî re jî, encam e. Nexwe, esmayê husna, wek eyneyê, hevûdu nîşan didin. Lewma, mumkun e ku wek qiyasên mezkûr ên ku netîceyên wan bi hev re ne, yan jî wek netîceyên ku delîlên wan bi hev re ne, bên xwendin.