بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
وَالصَّلاَةُ عَلٰى سَيِّدِ الْعَالمَِينَ
Emma ba'd 1 : Ehl-i hamiyetin nazarına arz ediyorum ki:
Vaktâ meşrutiyetin ikinci yaşında İstanbul temsil ettiği asırdan, tarihvari bir nazar ile göçüp kurun-u vustaya karşı aşağıya inmekle aşair-i Ekrad’ın içinde cevelan ile bahardan güze bir rıhlet-i sayfiye; güzden bahara bilâd-ı Arabiye’den bir rıhlet-i şitaiye ettim. Dağ ve sahrayı bir medrese ederek meşrutiyeti ders verdim. Birden bana göründü ki; meşrutiyeti gayet garib bir surette telakki etmişler. Her tarafın şüphe ve sualleri ağleb bir dereden gelmiş gibi gördüm. İşte, teşhis-i maraz için miftah-ı kelâmı onlara verdim. Dedim: Siz sual ediniz, ben de ona göre cevap vereyim. Onlar istihsan ettiler. Zira Kürdler’in tabiat-ı meşrutiyetperveranelerine binaen, dersi, münazara ve münakaşa suretiyle okuyorlar. Onun içindir ki, medreseleri küçük bir meclis-i mebusan-ı ilmiyeyi andırıyor.
İşte ta’mimen lil-faide, suallerini cevaplarımla musafaha ettirerek şu kitabı yazdım. Ta birbirine muavenette bulunsun. Hem de görmediğim Ekrad ve emsaline şu kitab, bana bilvekale, onlarla konuşarak cevap versin. Hem de lisanları kalblerine tercümanlık edemeyenlere bedelen sual etsin.
Elhasıl şu kitap, tarafımdan cevap, onların canibinden sual etmek vazifesiyle mükellefdir. Hem de siyaset tabiblerine teşhis-i illete dair hizmet ile muvazzafdır.
Ey ehl-i hamiyet, anlayınız! Kürd ve emsali fikren meşrutiyetperver olmuş ve oluyorlar. Lakin bazı memurun fi'len meşrutiyetperver olması müşkildir. Halbuki akılları gözlerinde olan avama ders veren fiildir...
[İmdi, suale ve cevaba başlıyorum.]
