(Volkan Gazetesi, Sayı: 107 , 4 Nisan 1325, 17 Nisan 1909 / Serbestî Gazetesi, Sayı: 151, 4 Nisan 1325,17 Nisan 1909 / Mizan Gazetesi, Sayı: ,128, 2 Nisan 1325, 15 Nisan 1909)
Kahraman Askerlerimize
Ey şanlı asakir-i muvahhidîn! Ve ey bu millet-i mazlumeyi ve mukaddes İslâmiyeti iki defa büyük vartadan tahlis eden muhteşem kahramanlar!.
Cemal ve kemaliniz, intizam ve inzibattır. Bunu da hakkıyla en müşevveş zamanda gösterdiniz. Ve hayatınız, kuvvetiniz itaattir. Bu meziyet-i mukaddeseyi en ufak âmirinize karşı bile irae eylediniz. Otuz milyon Osmanlı ve üçyüz milyon İslâm’ın namusu artık sizin itaatinize bağlıdır. Sancak-i tevhid-i ilâhî sizin yed-i şecaatinizdedir. Sizin o mübarek elinizin kuvveti de itaattir. Sizin zâbitleriniz, müşfik pederlerinizdir. Kur’an, hadis ve hikmet ve tecrübe ile sabittir ki, âmire itaat farzdır.
Malumunuzdur ki, otuz üç milyon nüfus yüz sene zarfında böyle iki inkılâbı yapamadı. Sizin o itaatten neşet eden hakiki kuvvetiniz umum milleti ve İslâmiyeti medyun-u şükran etti. Bu şerefi hakkıyla teyid etmek, zabitlerinize itaatledir. İslâmiyetin namusu da o itaattedir. Bilirim ki, müşfik pederleriniz olan zabitlerinizi mesul etmemek için işe karıştırmadınız. Şimdi iş bitti. Zabitlerinizin ağuş-u şefkatlerine atılınız. Şeriat-ı garra böyle emrediyor. Zira zabitler ulü’l-emirdirler ve ulü’l-emre itaat farz-ı ayndır. Şeriat-ı Muhammedî’nin muhafazası da itaatledir.
Bediüzzaman Said-i Kürdî