Ve bir desti müteneccis su, bir denizi tencis etmediği gibi kendi de temizleniyor. Bu, mukaddime-i ittihad-ı Muhammedî olan cemiyetimize, sair cemiyat-ı dünyeviyeye kıyasen leke sürmeyi, tariz etmeyi cemi kuvvetimizle reddederiz. Muterizîne ihtar ederiz ki, zamanın sille-i bîemanesine kendilerini müstahak etmesinler.

   Vehim: “Cemiyetlerde teşebbüsat-ı hafiye olduğu halde, İttihad-ı Muhammedî’nin izhar-ı serairi ve teşebbüsat-ı aleniyesine neden lüzum görünmüş?”

   İrşad: İslâmiyet aşikâredir; hem de kuvve-i ittisaiyesi tazyik olunsa âleme zelzele verecek. Hem de ihfâ, hile ve şüpheyi davet ettiğinden, hile ve şüpheden münezzeh olan hakikat-ı bâhire perde-i hafâdan da müstağnîdir. Hem de bu zamanda hile, terk-i hile ve doğruluktur. Hem de başka cemiyete kıyas olunmaz. Zira onlar teessüse başlıyor, bu ise müesses iken bazı köşelerde tecelli ediyor. Ve nısf-ı küre-i arzda meknuz o hakikat-ı uzma, üstünde olan tabakat-ı evham ve şükûku altından çıkmak vakti gelmiş ki, o hakikat harekete başlamış. Bazı köşelerden o hakikatın bazı tarafları lemean ediyor. Hem de bidâyet-i İslâm’da kırk oldu, saklanmadı; nasıl üçyüz milyon’dan sonra gizlenecek?

   Vehim: “Şeriat isteyenlere bazı müzebzib olanlar ‘mürteci’ diyorlar.”

   İrşad: Bizi de onlar, “dinsiz ve anarşist” demeye mecbur ederler. Bunlara deriz: Meşrutiyeti safsata ve hile ile muhafaza edemediniz, belki muallak bıraktınız. Bizim maksad, meşrutiyeti şeriat kuvvetiyle muhafaza ve kökleştirmektir. Zerre kadar insafları olsa idi, onların o fevzavî mesleğinde olmayan her adama ‘mürteci’ demezlerdi. Zira mesleklerinden irticaa kadar çok meratib ve menazil vardır. “Londra’da olmayan elbette Çin’dedir. Cerbezeli ve safsatalı olmayan elbette ebleh ve gabidir” diyenlerin hezeyanları gibi hezeyan ediyor.