İslâmiyet’in ulüvv-ü cenabı ve gayr-ı müslim, tevehhüm ettikleri mahzurun ademi (maba'di var)

İttihad-ı Muhammedi'nin en küçük efradından

BEDİÜZZAMAN-I KÜRDİ SAİD

Volkan Gazetesi

Sayı: 91, Sayfa: 4

19 Mart 1325

1 Nisan 1909

Reddü'l-Evham

güneş gibi tezahür ediyor. Hem de gayr-ı müslimlerin selâmeti vatanın saadeti iledir. Ve meşrutiyetin devamı, ruhu, nokta-i istinadı ve mürşidi, şeriat ve milliyetimiz olan İslâmiyet olduğundan gayr-ı müslimler bu ittihaddan ürkmek değil, takdis ve ünsiyet etmek lâzımdır.

   Beşinci Vehim: “Ecnebiler bundan tevahhuş etmek ihtimaldir?”

   Cevap: Bu ihtimale ihtimal verenler mütevahhiştir. Zira merkez-i taassuplarında İslâmiyetin ulviyetine dair konferanslarla takdis etmeleri bu ihtimali reddeder. Hem de düşmanlarımız onlar değiller. Asıl bizi bu kadar düşüren ve i’lâ-yı kelimetullaha mani olan cehalet ve neticesi olan muhalefet-i şeriattır. Ve zaruret ve onun semeresi olan sû-i ahlâk ve harekâttır. Ve ihtilâf ve onun mahsulü olan ağraz ve nifaktır ki, ittihadımız bu üç düşman-ı bî-insafa hücumdur. Amma, ecnebilerin vahşi oldukları kurun-u vustada İslâmiyet, vahşete karşı husumet ve taassuba mecbur olduğu halde adaleti muhafaza etmiş, hiçbir vakit engizisyon gibi etmemiş ve bu zaman-ı medeniyette ecnebiler medenî ve kuvvetli olduklarından, o mahzur olan husumet ve taassup zâil olmuştur. Zira din nokta-i nazarından medenilere galebe çalmak ikna iledir, icbar ile değildir. Ve İslâmiyeti, mahbub ve ulvî olduğunu evamirine imtisalen ef’al ve ahlâk ile göstermek iledir. İcbar ve husumet, vahşilerin vahşetine karşıdır.

   Altıncı Vehim: “Bazılar, sünnet-i Nebeviyeyi hedef-i maksad eden İttihad-ı Muhammedî, hürriyeti tahdid eder ve levazım-i medeniyete münâfidir”

   Elcevap: Asıl mü’min zira hakkıyla hürdür. Sâni-i âleme abd ve hizmetkâr olana; halka tezellüle tenezzül etmemek gerektir. Demek ne kadar imana kuvvet verilse, hürriyet de o kadar kuvvet bulur.