en mukaddes ve ulvî olan şeriat-ı garra ve onun hâdimi ve en hakikatlı ve uhrevî olan İttihad-ı Muhammediye’yi kendi cemiyet-i dünyeviyelerine kıyasen ağraz-ı faside ve metalib-i süfliyeye vasıta etmek gibi bir emr-i muhale ihtimal veriyorlar. Ve şems-i hakikate “püf” ve “üf” ediyorlar. Heyhât! Nerede Süreyya süpürge olur veya üzüm salkımı gibi yenilir! Cihan arslanları silsile-i şeriatla bağlı olduğundan, tilkinin onu koparmaya çalışması sırf mecnunanedir.

   Cemiyetimizin meşrebi, beyne’l-İslâm muhabbetin manasına muhabbet ve husumetin medlûlüne husumettir. Ve mesleği, ahlâk-ı Ahmediye ile tahalluk ve sünnet-i Nebeviyeyi ihya etmektir. Ve rehberi, şeriat-ı garra ve seyfi, berahin-i katıa ve maksadı, i’lâ-yı kelimetullahtır.

   Dokuzuncu Madde: Kürdlerin ihtilâfından zayi olan kuvve-i cesimelerinden istifade etmek için ittihad-ı millî ile efkâr-ı umumiyelerini izhar etmek ve maarif ile o efkârı terakki ettirmektir. Tâ ki, meyl-i terakkileri faaliyete ve ukde-i hayatiyeleri tenebbühe başlasın. Halbuki maarif-i cedideden dört sebebten tevahhuş ediyorlar. —İstizah olunca izah edeceğim.— Bahusus şimdiki bazı gençlerimizin, dinlerindeki lâubâliyane hareketleri daha ziyade milleti tevhiş ediyor. Bu gibi lâubâliler meşrutiyete hizmet değil, bilakis meşrutiyete ve millete büyük bir darbe vurarak, tarik-i terakkiyi sedde sebep oluyorlar.