büyük rüşveti aldı. Zira ki maddiyyunluk,

   hem engizisyonluk mayesiyle yoğrulmuş şu hazır medeniyet;

   cazibe cerbezeli, aldatıcı, müşevvik vesaitle mücehhez,

   hevesle cazibedar o sehhare-i fettane,

   din ve namus, fazilet, hissiyat-ı meali bedeline kendini İslâmlara satıyor.

   Şaşaalı bir hayat gösterip takdim eder.

   Dinden, hem de namusdan, hem de bir-iki katlı, fazla rüşvet alıyor.

   Fakat sosyalistlikse basit ve hem de sade bir hayatı gösterir,

   cumhura takdim eder, onun da mukabili,

   kimse dinden, namusdan büyük bir hisse vermek,

   hem de feda etmeye icbar etmez, edemez.

   Hem de kimse hissetmez kendini ona borçlu.

   Nasıl her bir insanda gıdaya ihtiyaç var,

   onun gibi zevke de bir ihtiyacı vardır.

   Nefis ve heva yolunda, süflî ve hem zelili.

   Zevki tatmin olmazsa, ruh ve hüda vechinde zevkini arayacak.

   Meselâ burada iki adam var, sen onlara davetli.

   Birinci: Pek müşaşa hem dahi cazibedar, eğlenceli,

   heveskâr, seni bir ziyafete teşriflerle çağırır.

   Öbürüsü: Sadeli, fakirane bir yerde, hem basit bir çorbaya,

   seni umumla çağırır. Namaz vakti de gelmiş.

   Birinci davet için –ki o pek şaşaalı– cemaat ve sünneti,

   belki de hem namazı terkedersin, gidersin!

   Zevksiz diğer davete, zevk-i ruhanî olan lezzet-i bîzevalî

   ibadet ve sünneti terketmezsin; gitmezsin!

   Birinci ziyafetse, şimdiki medeniyet.