Veled fikri, tevellüd küfrünü لَمْ reddeder, birden keser atar.
Şu şirktendir ki, olmuştur beşer ekserisi gümrah.
Ki, İsa (a.s.), ya Üzeyr'in (a.s.), ya melâik,
ya ukûlün tevellüd şirki meydan alıyor nev-i beşerde gâh bâ-gâh.
Beşincisi: وَلَمْ يُولَدْ Bir tevhid-i sermedî işareti şöyledir:
Vâcib, kadîm, ezelî olmazsa, olmaz ilâh.
Yani: Yâ müddeten hâdis ise, ya maddeden tevellüd,
ya bir asıldan münfasıl olsa, elbette olmaz şu kâinata penah.
Esbab-perestî, nücum-perestlik, sanem-perestî,
tabiat-perestlik şirkin birer nev’idir, dalâlette birer çâh.
Altıncı: وَلَمْ يَكُنْ Bir tevhid-i câmi’dir. Ne zatında nazîri,
ne ef’alinde şerîki, ne sıfatında şebîhi, لَمْ lâfzına nazargâh.
Şu altı cümle manen birbirine netice, hem birbirinin bürhanı,
müselseldir berahin, mürettebdir netaic şu sûrede karargâh.
Demek şu Sûre-i İhlâs’ta, kendi mikdar-ı kametinde müselsel,
hem müretteb otuz sure münderic; bu bunlara sehergâh...
لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللهُ
* * *
