Birinci cümle:  قُلْ هُوَ  karinesiz işarettir. Demek ıtlakla tayindir.

   O tayinde taayyün var.  اَﻱ لاَ هُوَ اِلاَّ هُوَ  Şu tevhid-i şuhuda bir işarettir.

   Hakikat-bîn nazar tevhide müstağrak olursa der ki:  لاَ مَشْهُودَ اِلاَّ هُوَ

   İkinci cümle:  اَللهُ اَحَدٌ  'dir ki, tevhid-i ulûhiyete tasrihtir.

   Hakikat, hak lisanı der ki:  لاَ مَعْبُودَ اِلاَّ هُوَ

   Üçüncü cümle:  اَللهُ الصَّمَدُ  'dir. İki cevher-i tevhide sadeftir. Birinci dürrü:

   Tevhid-i rububiyet. Evet nizam-ı kevn lisanı der ki:  لاَ خَالِقَ اِلاَّ هُوَ

   İkinci dürrü: Tevhid-i kayyûmiyet. Evet seraser kâinatta,

   vücud ve hem bekâda, müessire ihtiyaç lisanı der ki:  لاَ قَيُّومَ اِلاَّ هُوَ

   Dördüncü:  لَمْ يَلِدْ  'dir. Bir tevhid-i celâlî müstetirdir;

   enva-ı şirki reddeder, küfrü keser bîiştibah.

   Yani tagayyür, ya tenasül, ya tecezzi eden

   elbet ne Hâlik’dır, ne Kayyûm’dur, ne İlâh.