ve muhabbet-i insaniyeti, o sekiz düşman taifesinin sekiz cephesine göndermiş. Şimdi onları kaçırmağa başlamış. İnşaallah yarım asır sonra onları darmadağın edecek.

   Evet meşhurdur ki: “En kat’î fazilet odur ki, düşmanları dahi o faziletin tasdikine şehadet etsin.”

   İşte yüzer misallerden iki misâl:

   Birincisi: On dokuzuncu asrın ve Amerika kıt’asının en meşhur feylesofu Mister Karlayl, en yüksek sadasıyla, çekinmeyerek, feylesoflara ve Hristiyan âlimlerine neşriyatıyla bağırarak böyle diyor, eserlerinde şöyle yazmış.

   “İslâmiyet gayet parlak bir ateş gibi doğdu. Sair dinleri kuru ağacın dalları gibi yuttu. Hem bu yutmak İslâmiyetin hakkı imiş. Çünkü sair dinler —fakat Kur’an’ın tasdikine mazhar olmayan kısmı— hiç hükmündedir.”

   Hem Mister Karlayl yine diyor ki:

   “En evvel kulak verilecek sözlerin en lâyıkı Muhammed'in (aleyhissalâtü vesselâm) sözüdür. Çünkü, hakiki söz, onun sözleridir.” Hem yine diyor ki:

   “Eğer hakikat-ı İslâmiyette şüphe etsen, bedihiyat ve zaruriyat-ı kat’iyede iştibah edersin. Çünkü, en bedihi ve zaruri bir hakikat ise İslâmiyettir.”

     İşte bu meşhur feylesof, İslâmiyet hakkında bu şehadetini eserinde müteferrik yerde yazmış.

   İkinci Misâl: Avrupa’nın asr-ı âhirde en meşhur bir feylesofu Prens Bismark diyor ki:

   “Ben bütün kütüb-ü semaviyeyi tetkik ettim. Tahrif olmalarına binaen beşerin saadeti için aradığım hakiki hikmeti bulamadım. Fakat Muhammed’in (aleyhissalâtü vesselam) Kur’an’ını umum kütüblerin fevkinde gördüm. Her kelimesinde bir hikmet buldum. Bunun gibi beşerin saadetine hizmet edecek bir eser yoktur. Böyle bir eser beşerin sözü olamaz. Bunu Muhammed’in (aleyhissalâtü vesselâm) sözüdür diyenler ilmin zaruriyatını inkâr etmiş olurlar. Yâni Kur’an Allah kelâmı olduğu bedihidir.”