Vâesefâ durmayıp bağırırlar görürüz.

   Salisen: İstimdatkârane, bir halâskârı için bağırır çağırırız,

   ne kimse işitiyor, ne cevabı veriyor. Biz de zannediyoruz:

   Her bir şey bize düşman, her bir şey bizden garib.

   Hiçbir şey kalbimize bir teselli vermiyor,

   hiç emniyet bahşetmez, hakiki zevki vermez.

   Rabian: Biz ecram-ı ulviyeye baktıkça, onlar nazara verir, bir havf ile dehşeti.

   Hem vicdanın müz’ici bir tevahhuş geliyor, akıl-sûz, evham-sâz!

   İşte ey birader! Bu dalâletin yolu, mahiyeti şöyledir.

   Küfürdeki zulmeti, bu yolda tamam gördük.

   Şimdi de gel kardeşim, o ademe döneriz. Tekrar yine geliriz.

   Bu kere tarikımız sırat-ı müstakimdir, hem imanın yoludur.

   Delil ve imamımız inayet ve Kur’an’dır, şehbaz-ı edvarpervaz.

   İşte Sultan-ı Ezel’in rahmet ve inayeti, vakta bizi istedi.

   Kudret bizi çıkardı, lütfen bizi bindirdi kanun-u meşiete; etvar üstünde perdaz.

   Şimdi bizi getirdi. Şefkat ile giydirdi şu hil’at-ı vücudu,

   emanet rütbesini bize tevcih eyledi. Nişanı; niyaz ve namaz.

   Şu edvar ve etvarın, bu uzun yolumuzda birer menzil-i nazdır.

   Yolumuzda teshilât içindir ki kaderden

   bir emirname vermiş, sahifede cephemiz.

   Her nereye geliriz, herhangi taifeye misafir oluyoruz,

   pek uhuvvetkârane istikbal görüyoruz.

   Malımızdan veririz, mallarından alırız.

   Ticaret muhabbeti, onlar bizi beslerler, hediyelerle süslerler,

   hem de teşyi ederler. Gele gele işte geldik,

   dünya kapısındayız işitiyoruz avaz.