Onun mazmunları ile yine Kur’an’a karşı çıkmamış,

   hiçbir zaman çıkamaz; geçti zaman-ı imtihanı.

   Sair kitaplara benzemez, onlara makîs olmaz;

   zira yirmi sene zarfında müneccemen hâcetlere nisbeten nüzulü;

   müteferrik, mütekatı’, bir hikmet-i rabbanî.

   Esbab-ı nüzulü muhtelif, mütebayin.

   Bir maddede es’ile mütekerrir, mütefavit.

   Hadisat-ı ahkâmı müteaddit, mütegayyir.

   Muhtelif, mütefarik nüzulünün ezmanı.

   Hâlât-ı telâkkisi; mütenevvi, mütehalif.

   Aksam-ı muhatabı; müteaddid, mütebaid.

   Gâyât-ı irşadında; mütederric, mütefavit.

   Şu esaslara müstenid binaı, hem beyanı, cevabı, hem hitabı.

   Bununla da beraber selâset ve selâmet, tenasüb ve

   tesanüd kemalini göstermiş; işte onun şahidi: Fenn-i beyan, maanî.

   Kur’an’da bir hassa var; başka kelâmda yoktur.

   Bir kelâmı işitsen, asıl sahib-i kelâmı arkasında görürsün,

   ya içinde bulursun. Üslûb; ayine-i insanî.

   Kur’an ise zâhiren o nebi muhatabı gösterir.

   Muhatab, sahib-i kelâma perde. Zira bir Vacibü’l Vücud ki;

   bînefad ve bînihayet hitab ve kelimat-ı sübhanî.

   Lâyuhad muhatabîne ezelden tâ ebede birden teveccüh etmiş.

   Tekellüm de ediyor şöyle mahdud kelâmın arkasında ezel ebed Sultanı.

   Yalnız bir lem’a-i tecellisi; kabildir sıkışması eğer bütün o bînihayet kelimat,