Yalnız bir fark var, hayatın mazbut ve muhassal olduğu içindir,

   def’aten görünür zîhayat cesedi.

   Rızk ise, tedricî münteşir olduğu içindir, vesvese verdirir.

   Beşerin zalim ihtiyarı tavassut etmezse, ayetteki hüküm vakidir, doğrudur:

   “Açlıktan ölmek yok, rızıksızlık öldürmez.”

   Zira ki bedende çok vardır ihtiyat mahzenleri, her biri doludur,

   lahm ile çok şeyler, suretinde mahzar, orada müddehar bir gıda-yı ekser.

   O gıda bitmeden şahsın mevti gelir. O mevtin sebebi, rızıksızlık değildir.

   Zira o yüz güne kâfi idi. O ise on günde fevt oldu.

   Belki terk-i âdetten tevellüd eden bir maraz, bir illet geldi, vurdu onu.

   Rızkı da var iken öldürdü.  إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ

   Âkilü’l-lahm Hayvanların Helâl Rızkı

   Her şeyde bir hikmet ve nizam caridir,

   hem sâridir; tesadüf, ittifak yoktur da.

   Görünür o hikmet-i ilâhî, inayetli nizama.

   Hayvandaki vahşiler kısmından âkilü’l-lâhm sınıfına

   ihsan etti yabani hayvanların hadsiz cenazeleri,

   etti onlara kısmet, davet etti taama.

   Onlara sevkeyledi. Bunlar dahi hem zemin yüzünü temizlerler,

   hem rızkını bulurlar. O helâldır onlara, düşmezlerse harama.

   Onlara haram olur şu mezheb-i hayatta bir zîhayatı yemek,

   yemek için öldürmek.. Her bir zaman her günde fillerden ta hevama,

   yabani hayvanların, milyonlar milyarların cenazeler veriyor,

   meydanda da görünmez. İşte bir câ-yı dikkat, bak hikmet ve nizama.